Al zit ik in het duister......

Een paar dagen geleden kregen we een brief van onze elektriciteitsmaatschappij dat vrijdagmorgen, 1 november voor herstelwerkzaamheden de elektra, tussen
9.00 uur en 11.00 zou worden afgesloten. Zoals dat soms met post gaat, je neemt even oppervlakkig kennis van het gelezene. De brief was in okotober verstuurd en de afsluiting van elektra zou ergens in november plaats vinden.
Normaliter lees ik meteen de binnengekomen post zorgvuldiger en deel de inhoud met m'n echtgenote. Aangezien we voor veel dingen een verschillende agenda hebben en er steeds nieuwe dingen zijn die onze aandacht vragen, bleef de brief ongemerkt bij de andere post liggen.

Vanmorgen vroeg gingen we al vroeg met onze auto de stad in voor boodschappen.
Eerst Lidl, vervolgens een tuincentrum en daarna naar de Praxis om een klein elektrisch kacheltje te kopen. Alles ging naar wens. Rond tienen waren we al weer terug, opgelucht dat we bijna alles konden kopen wat we wensten. Met een paar zware boodschappenmandjes sjouwde ik de flat binnen, m'n vrouw kwam met nog een tas achter me aan. De eerste gang naar de lift. Hè, hij reageert niet. Wat raar. Nog een keer de knop voor de lift indrukken. Dat gekke ding doet het niet. Nog eens indrukken; geen sjoeger. En in een flits realiseerde ik me, dat we een brief voor herstelwerkzaamheden hadden gekregen.
O ja, 1 november, tsja, waarschijnlijk stond er in die brief dat dat plaats zou vinden op 1 november. G., m'n echtgenote wist van niets. Niet zo slim van me, om die brief zo maar aan de kant te leggen.
"In 't vervolg laat je de post eerst aan mij lezen !!"

G. ging met ons autootje naar het huis van onze oudste dochter, een paar honderd meter verderop. Ikzelf had alle boodschappen in de lifthalte in een hoekje geplaatst.
We wonen namelijk wel op de 7e etage, dat is via de andere trappen, veertien keer een trap opsjouwen. G.: "Als andere mensen het zo nodig hebben, dan pakken ze het maar."
Ikzelf ging via de veertien trappen met het kleine kacheltje naar onze zevende etage. Halverwege begon ik m'n tred enigszins in te houden.
In onze woning aangekomen was 'dat donkere huis' een enigszins naargeestige bedoening. Buiten, grijze luchten, dat zag er jongstleden donderdag wel anders uit.

In onze woonkamer flitste me een bijbeltekst door het hoofd: "Al zit ik in het donker, de HERE denkt aan mij." Och, wat lief van U, dat U me daar aan laat denken.
Ik wilde wel meteen weten, of het exact zo in de bijbel stond, als ik dacht en nam onze dikke concordantie ter hand. Onder het trefwoord "donker" kon ik dit niet terug vinden. Zou ik mij vergist hebben? Misschien moest 'donker' wel 'duister' zijn.
Ik ga zoeken bij 'duister'. En ja hoor, In Zacharia 4:7 lees ik: "Al zit ik in het duister, de HERE zal mij tot een licht zijn". Nou, ik zat toch aardig in de buurt.
Wat prettig, wanneer het even tegen zit, toch eerst aan Hem te denken. Of, misschien maakt Hij ons er attent op, wanneer het even tegen zit.
De laptop deed het ook al niet.

Tien minuten voor elf gingen ineens de lichten weer aan en vijf minuten later kwam vrouw-lief er ook al weer aanzetten. Alle boodschappen had ik al weer via de lift naar boven gebracht, en niets ontbrak.
Het kleine elektrische kacheltje doet het helemaal naar wens. En de laptop doet het ook gewoon weer.
Ik realiseerde me, hoe afhankelijk zijn we als mensen, wanneer het even anders gaat, dan we gewend zijn. En wat is God lief, door ons even stil te zetten en ons wat in te fluisteren: "Al zit je in het duister, Ik Zelf zal je tot een licht zijn."