Ieder mens is uniek

Ieder mens is uniek

Maandagavond was de laatste avond van de cursus christelijke meditatie die ik begeleidde. Dinsdag kwamen de herinneringen aan de avond langzaam weer voorbij. Vooral het gegeven dat ik al eerder ontdekte, dat ieder mens uniek is en zijn eigen weg heeft te gaan in het leven.

Ik heb de neiging om de herkenning die ik heb bij anderen langs mijn eigen meetlat van het leven te leggen. En in mijn dagboek schreef ik daarover dat ik mensen daarmee tekort doe. Die zin zette mij aan tot het schrijven van deze blog. Want als ik mensen vergelijk met wat ik in mijn leven meegemaakt heb, ontneem ik ze elke kans op een eigen verhaal, hun eigen groei.

Het is juist die diversiteit aan ervaringen, waarover de deelnemers aan de cursus verhaalden in de voor- en nabespreking van de meditaties, die mij zo aanspraken. Natuurlijk gaf ik mijn visie over wat ik herkende bij hen. En natuurlijk kleur ik daarmee hun weg in, maar de beleving hoort bij de ander en die is uniek. Daar wil ik absoluut niets aan afdoen.

De één beleeft een diepe rust, een ander heeft pijn en voelt zich afgeleid, weer een ander voelt juist weer weinig. Zoveel mensen, zoveel ervaringen. Ik schreef eerder over dit onderwerp, maar niet in deze context. Het bijzondere aan het begeleiden van anderen is dat ik belang hecht aan het tot zijn recht laten komen van de ander. Ik zie dat als één van de belangrijkste taken van mij als begeleider.

Wat is dat iemand tot zijn recht laten komen? Volgens mij gaat het erom iemand de ruimte te geven voor wie hij is. Praat iemand makkelijk in een groep, of juist niet. Vraag ik door, of juist niet.
Allemaal facetten die om een juiste afstemming vragen. God speelt een grote rol in mijn rol. Ik vertelde eerder hoe ik God de leiding geef in mijn leven. Het is ook die leiding die Gods Geest mij geeft om de avonden tot een goed eind te brengen. En het zal allemaal niet perfect zijn, maar dat hoeft ook niet. Ik ben lerende. Zo was ik mij bewust van een enkele hapering en fout tijdens de meditatie. Maar het deerde mij niet.

Met dat gegeven in het achterhoofd was het heel speciaal om nu eens degene te zijn die anderen in het middelpunt mocht zetten. En vanuit die rol de avond te ondergaan. Ik voel me als een vis in het water. Ik voelde de Heilige Geest door mij stromen tijdens de avond, dus had ik helemaal geen tijd om gespannen te zijn of bang te zijn om het verkeerd te doen. Dat doet de Heilige Geest met mij, Hij leidt mij (af van mijn angsten). Ik hoef het eigenlijk niet eens zelf meer te doen. Zo ervaar ik dat, ik vertrouw en dan vallen alle onzekerheden weg. Dan mag ik mij elke keer verheugen in Zijn aanwezigheid.

Terug naar het uniek zijn. Ik schreef over het tot zijn recht laten komen van ieder mens, en mijn rol geleid door Gods Geest. Het gaat hier in beide gevallen om de ontdekking van Gods plan met mij. Toen ik de leiding over mijn leven aan God gaf, kon het niet anders dan dat hij mij een uniek mens liet zijn, met een eigen weg. Wat mij gelijk maakt aan ieder ander mens, is de liefde die Hij voor mij heeft. God houdt van ieder mens even veel. Waar het verschil wordt gemaakt, is door mij. Wat doe ik om toegang te krijgen tot Gods liefde? Wil ik zelf bepalen, of niet?

Voor mij is christelijke meditatie op dit moment mijn toegang gebleken tot de liefde van God. Daar waar ik nog in mag groeien. Ik leef mijn diepe verlangen nu in het begeleiden van mensen die ook op weg willen naar die liefde. Daar ben ik niet uniek in. Samen op weg.