Op God vertrouwen

Op God vertrouwen

Toen ik afgelopen week in de Ardennen was had ik een prachtige droom. Toen ik die droom aan het uitwerken was, kreeg ik vele inzichten. Het kan een profetische droom zijn, zo zei mijn vriendin. Een van de inzichten was, dat ik mij realiseerde dat ik mijn vertrouwen op God wil stellen.

In een van mijn vorige blogs schreef ik over Gods leiding. Ik beschreef hoe ik elke dag God vraag de leiding over mijn leven te nemen. Tegelijk leg je daarmee je leven in Gods hand. ‘Spreek uw waarheid, binnen in mij.’: galmt het liedje na dat nog steeds in mijn hoofd zit. Tegelijk met deze overgave, is er het vertrouwen dat ik probeer te hebben in God.

Hoe ver gaat dat? Ik wil vertrouwen op Gods leiding, maar kan ik dat ook als mijn zekerheden die ik altijd opgebouwd heb onder mijn bestaan verdwijnen. Ik las hoe de discipelen geroepen werden Jezus te volgen en alles achter te laten, hun werk als visser, hun familie, al die dingen waar ze gehecht aan waren.

Doordat ik over het vertrouwen in God schreef voortvloeiende uit die droom, vroeg ik mezelf af, durf ik mijn zekerheden op te geven, als het erop aan komt. Durf ik los te laten. Het is interessant hoever ik daar in wil gaan. Ben ik bereid mijn huis op te geven? Ben ik bereid om ergens anders een nieuw bestaan op te bouwen? Ben ik bereid om mijn leven dag in, dag uit met iemand te delen?

Los van de antwoorden en de uitdagingen die hiermee aan mij gesteld worden, kom ik tot de conclusie dat er iets anders belangrijker is: Durf ik te vertrouwen op Gods leiding in mijn leven? Leiding die inhoudt dat, ook al zou ik alles verliezen, ik nog steeds mijn geloof in God heb en zijn leiding over mijn leven. Dat Hij mij nooit alleen laat.

Dat weten. Het weten dat je de rijkdom in je geloof, dat in je hart verankerd is nooit kunt kwijtraken. Dat geloof kan je doen leven voorbij alles wat met bezit, rijkdom en zekerheid te maken heeft. Het is God die in je hart woont, bij wie je los van alle bezit, rijk bent. Bij wie je zekerheid vind als je al je zekerheden hebt losgelaten. En bij wie de rijkdommen je zullen overstromen als je dicht bij Hem leeft.

Ik schreef ook al eerder dat ik altijd nogal gehecht was aan mijn zekerheden: werk, huis, omgeving, woonplaats. Vooral mijn huis is een plek die voor mij verbonden is aan een veiligheid. Die veilige plek vind ik nu ook op andere plekken. Zo ben ik steeds vaker op mijn plek met anderen. Het samenzijn is niet langer een opgave, maar een manier om mijn verbondenheid met anderen te vieren.

Zo is ook mijn verblijf in de Ardennen in een eenvoudige stacaravan, een voorbeeld van wat ik hierboven schreef. We vieren dagelijks het contact dat we met vrienden op de camping hebben. En tegelijk is het allemaal heel eenvoudig. Ik weet me er prima te vermaken en te redden. Daarmee bewijs ik bovenstaande: verbondenheid en eenvoud. Beide gaven die in mijn geloofsleven voorkomen.

Geloven dat vertrouwen zich vooral in de relatie met God manifesteert is een langzame ervaringsgerichte leerweg. Steeds iets meer, elke dag. Het vertaald zich in bidden, bijbel lezen, mediteren en ook dat wat je leert in praktijk brengen met anderen in het dagelijks leven. Ik wil op God leren vertrouwen omdat Hij er voor mij is.