Synodaal- en tóch Vrij gemaakt !!

Over een periode van vijf jaren lees ik het Nederlands Dagblad. De eerste drie jaren mocht ik van een goede vriend de krant meelezen. Eén maal in de week nam ik zeven dagen kranten mee; de laatste twee jaren als zelfstandig lezend abonnee.

Ik zelf ben met de krant opgegroeid. Toen m'n vader vierenzeventig jaar oud was, werd hij gelauwerd dat hij zestig jaren journalist was, waarvan enkele decennia als uitgever van een eigen krant. Thuis hadden we een krantenbedrijf en handelsdrukkerij met zo'n
twintig werknemers. De krantenpers was een groot ijzeren vehikel met een trappetje naar boven. Het gonsde altijd van de drukte. Tijdens de wintermaanden stapte m'n pa om zes uur 's morgens z'n bed uit om al de oliekachels te laten branden. Werkweken van tachtig uren was voor hem geen uitzondering. Wat zijn arbeidzame leven betreft was de krant zijn grote liefde.

Zo lang ik hem gekend heb was hij een echt mensen-mens. En daarnaast was hij ruim-denkend gereformeerd. Mijn papa plaatste elke week in de rechter bovenhoek van de wekelijkse editie een kleine christelijke overdenking. M'n lieve mams was ook God toegewijd.
De eerste twintig jaren van m'n eigen leven conformeerde ik me aan m'n gereformeerde opvoeding waar niks mis mee was. Echter, de rest van m'n leven overheerste het evangelisch gedachtegoed.

Mijn vrouw en ik zijn abonnee van twee kranten. Haar krant is de Telegraaf; de mijne het Nederland Dagblad, die pretendeert 'christelijk betrokken' te zijn. 's Ochtends om zeven uur bestaat uit m'n dagelijks loopje naar de lift van onze flat om vanaf de zevende etage af te dalen naar de begane grond om de kranten uit het postvakje te bevrijden.
Een aspect wat ik in het Nederlands dagblad zo waardeer, hun mensgerichte reportages van jongeren, echtparen en zeventig-plussers. Die van over zeventig plussers heb ik er een veertig tal uitgeknipt om af en toe te herlezen. Ik spiegel me zelf vaak in verhalen over mede christenen. Het Nederlands Dagblad vierde onlangs haar vijfenzeventig jarig bestaan en was van oorsprong een krant voor de vrijgemaakt gereformeerden. De laatste decennia voor een bredere doelgroep.

Ik vind het heel erg leuk dat ik over een paar weken een bezoek krijg van een journaliste van deze krant die mij een interview afneemt.
Mijn echtgenote en ik vinden het verrukkelijk om samen deel uit te maken van die ene universele christelijke gemeente, mensen die van Jezus houden en door Hem zijn vrij gemaakt. Zowel op funky fish als nu ook in het Nederlands Dagblad hoop ik daarvan getuigenis af te leggen.