Wat? Dáár ligt iemand!

Zaterdag de dag der dagen.
Van huis uit zo'n dag waarop je van hot naar her schiet.
Wasje in de machine, lege flessen en oud papier naar de kingloop.
Wasje in de droger of aan de lijn, statiegeld flessen bij elkaar gezocht en inleveren.
Zo was ik vandaag ook aan het draven.
Op naar de supermarkt om statiegeld flessen weg te brengen.
Halverwege, hé, wat is dat..
Ik schrik, daar ligt iemand in het gras..
Enigszins gekromd.
Ik zie zijn grijze kruin.
Zou hij pijn hebben?
Van de fiets gevallen?
Maar ik zie geen gevallen fiets..
Moet ik stoppen?
Hulp verlenen.
Ik kom dichterbij.
Nu zie ik de hele man.
Hij ligt daar, lang uit gebogen met zijn hoofd in het gras.
Ik zie iets knal rood kleuren naast zijn grijze haar.

Wat een verwondering zie ik daar.
Zomaar naast de weg, languit in het gras.
De man was helemaal niet gevallen.
Vanuit zijn nederige positie maakte hij foto's.
Foto's van een van de wonderen van de natuur.
Hij maakt Gods schepping groot met zijn lens.

Wanneer ik voorbij rijd meen ik een plaatselijke predikant van een gemeente hier te herkennen.
Zou die ene Paddenstoel morgen enorm vergroot op een beamer staan.

Hoe het ook zij, het was even schrikken.
Maar dan ook genieten dat iemand zo te midden van het zaterdagse gedruis naast de weg gaat liggen om een foto te maken van een herfst beeld..
Op de achtergrond geen bos en bomen, maar huizen, een weg, de gebruikers van de weg, en dan toch te midden daarvan de schepping..

Hier zijn de treden te zien van Gods troon..