„succesverhalen“- ben ik dan een loser

Er zijn tijden waar ik me sterk voel, niet eenzaam, ook ben ik single. En er zijn andere tijden – die hoef ik niet te beschrijven. Die kent iedereen – singel of geen single. Die zijn er ook. Dan voelt alles niet zo zijn best. En dan struikel ik over zo een woord als “succesverhaal” op een datingsite en denk voor het eerst – zij zijn dus geslaagd, zij hebben iemand gevonden, zij hoeven hier niet meer rond te zwemmen in die grote vijver van singles. Dus zij zijn succesvolle mensen. En ik dan? Wat ben ik? Een loser omdat ik nog steeds zonder partner ben? Moet ik me nu zielig voelen? Minderwaardig? Nog eenzamer?

Maar wat is dan succes? Wie bepaalt dat? Toch eigenlijk ik zelf. Ook wat voor mij succes is. Meestal zijn dat wat kleinere dingen terwijl ik dan niet eens aan dit woord denk maar meer in termen van blij of dankbaar zijn. Aan het woord succes denk ik meer in verband met beroep of banen, sport of business. Maar niet in verband met relaties, vriendschap of huwelijk. Het woord succes heeft iets van wat meetbaar is, vind ik. Nou, als je op facebook of instagramm zit en daar vrienden en likes telt lijken vriendschappen en genegenheid misschien toch ook meetbaar te zijn. Dus toch ook in die zin succesvol?

Vanochtend hoorde ik in de preek dat Jezus zelf in eerste instantie ook geen succesverhaal was. Hij hing alleen aan het kruis, verlaten van mensen en God. Hij had geen erfenis te vermaken – geen huis, geen geld of had ook geen boeken geschreven. Zelfs zijn mantel hebben ze Hem weggenomen. Alleen God´s macht heeft Hem uit de duisternis gehaald en ons daardoor het leven geschenkt. Uit liefde. Voor ons. Misschien zou dat een mooier woord dan “succesverhalen” kunnen zijn – “liefdesverhalen”. Want tenslotte draait alles toch maar om het ene – de liefde – ook hier.