Antwoord en herkenning

Soms, wanneer je even niet oplet
krijgt een gedicht
onverwachts een gezicht.
Je wordt getriggerd door iets
een enkel woord of een bericht
uit een ver verleden tijd.

De dagen strengen zich aaneen.
De regen kleddert om je heen.
Maar stoïcijns doorsta je alle kou,
op zonnig weer gericht
verzonken in gedachten
aan dat bericht
van die geliefde.

En je murmelt zachtjes:
"onvoltooid verleden tijd,
tijd die nog komt
en tijd die is geweest...."
- en hoopt op kansen die nog komen -
Word je bij jouw naam geroepen,
jij, die dit leest.

Stop even broer
vertraag je tred
en heb geduld,
spits je oren,
goed opgelet.
Je hebt nog niets verloren.
Er wordt iets moois geboren.

Blijf dromen
over dingen die nog komen.
En wanneer de tijd
voort schrijdt
zie je haar staan:
om in haar armen
je te verwarmen.