Het gemis van Gods Geest

Het gemis van Gods Geest

Ik ben een boek aan het lezen over de Heilige Geest en raakte geïnspireerd om daarover te schrijven over de betekenis daarvan in mijn leven. Dit naar aanleiding van een gesprek dat ik maandagavond met mijn vriendin had. Toen ik vertelde dat ik die middag gemediteerd had vroeg zij zich af, of ik ook vragen stelde. Deze vraag had zij enkele weken terug ook bij mij neergelegd. Toen ik vertelde dat ik een nieuwe impuls had gekregen in het bidden dat ik deed. Ook toen was de vraag, luister je naar wat God je te zeggen heeft. Beide keren moest ik ontkennend antwoorden.

In de tussentijd had ze mij enkele boeken te leen meegegeven, waarvan er één de titel droeg ‘Heilige Geest leid mij’ (de zegen van een leven onder zijn leiding), geschreven door Stormie Omartan. Na gisterenavond nam ik mij voor dit te gaan lezen. En zo geschiedde.

Toen ik de inleiding las raakte het me gelijk. Tranen kwamen tevoorschijn, vanwege de herkenbaarheid. Verdriet om het gemis. Ik schreef hier eerder dat ik op 28 april jl een wedergeboorte meemaakte. Dit ging gepaard met het vervuld raken met de Heilige Geest. Na twee 2 a 3 maanden zakte dat vuur in mij echter weer weg en miste ik dat gevoel erg. Ik probeerde het gevoel van het gemis los te laten, de vakantietijd brak aan.

Nu is het 2 maanden verder, ik leef nog steeds dicht bij God maar het kost meer moeite en ik mis het gevoel vervuld te zijn. In die fase van het vervuld zijn, had ik veel nieuwe inzichten en prachtige ontmoetingen. Ontmoetingen waarin ik vaak van mijn geloof in God getuigde. En er waren, als ik er op terugkijk, ook wonderlijke ontmoetingen bij geleid door Gods Geest in mij.

Terugkijkend was het net in een tijd dat ik veel verdriet aan het verwerken was over wie ik was geworden als single. Min of meer opgesloten in mijzelf en een leven alleen. De doorbraak die ik met de Heilige Geest had viel samen met het verwerken daarvan. En er was ook een diep geloof van heling van wie ik was geworden. Heling van wat ik mij als kind allemaal eigen had gemaakt aan gedrag om te kunnen overleven; het overlevingsmechanisme.

Als ik nu terugkijk, kan het zijn dat juist de Heilige Geest mij de diepte van Gods liefde liet ervaren. Niet alleen in het verwerken van het verdriet van het kind dat ik met mij meesleepte, maar ook in de vreugde die het vervuld zijn met zich meebracht. Die vreugde en levenshouding, de scherpte van mijn geest, daar verlang ik nog steeds naar terug.

En nu lees ik de inleiding van het boek en emotioneert het mij. Ik wil hier wat passages aanhalen.
Ze schrijft: ‘Ik kan me niet herinneren dat ik de kerkzaal ooit ben binnengekomen zonder te huilen.’ Zo was het ook bij mij, al kwamen de tranen later tijdens gebed en vooral het zingen.

Ze schrijft ook: ‘Het is mogelijk om waar dan ook ter wereld een kerk binnen te lopen en te voelen of de Heilige Geest daar leeft en aan het werk is, of dat zijn aanwezigheid wordt ontkend en een krachtige uiting van zijn bestaan wordt afgewezen.’
Ik beleefde mijn wedergeboorte niet in de kerk waar ik normaal gesproken naartoe ging, maar juist in een kerk waar ik niet bekend was. Of ik de aanwezigheid van de Heilige Geest ook voelen kan, weet ik niet maar er gebeurde wel iets met mij. Dit kwam door persoonlijk gebed voor mij. Dat had een dusdanige krachtige, helende werking op mij dat ik de Heilige Geest in mijzelf begon te voelen. Iets wat ik in mijn eigen kerk nooit ook maar enige notie van had gehad.

En in hetzelfde hoofdstuk verderop:’Wij beslissen niet wat de Geest van God doet in ons leven of hoe hij zich manifesteert. We nodigen Hem uit om te doen wat Hij wil. We mogen Hem ook niet in een zelfgemaakte mal persen waardoor Hij eerder op ons gaat lijken in plaats van dat we Hem de kans geven ons te vormen naar zijn beeld.’
Ik denk dat ik daar de mist in ben gegaan. Ik probeerde de Geest te beheersen, in plaats dat ik Gods Geest de kans gaf mij te vormen.

Tenslotte: ‘We denken dat we onze eigen gang kunnen gaan en kunnen leven zonder leiding van de Geest van God, terwijl we in feite niets kunnen zonder zijn openbaring, leiding en kracht. Ons leven zal altijd beperkt blijven zonder zijn aanwezigheid en werking in ons.’
Ik denk eigenlijk nooit: ‘Wat wil God dat ik vandaag doe?’ Ik begin de dag soms nog wel met een gebed en het vragen om zegen. Maar daar houdt het mee op. Terwijl ik juist graag Gods grootheid in mijn leven wil blijven zien en ervaren. Daarom ga ik proberen om God meer te betrekken in mijn leven. Wat wilt U dat ik vandaag doe? En dan luisteren. Stil zijn en luisteren wat God tegen mij gaat zeggen.