God is overal

Is dat zo? Een wat betekent het eigenlijk?

Jezus zei voordat hij naar Zijn vader ging: Ik ben bij jullie voor alle tijden. En toen was hij weg. Zeker als mens zo als zijn volgelingen Hem hebben gezien en gekent. Wij mensen van vandaag hebben Hem nooit in het echt mee mogen maken maar hebben wel zijn woord dat Hij altijd bij ons is. Maar voelen we dat dan ook? Hoe dan? Ik denk dat er heel veel mensen moeite ermee hebben om dat positief te kunnen beamen. Daar hoor ik zeker ook bij maar een tijdje geleden las ik stukjes van Anselm Grün over de dood, tijd en eeuwigheid en wat het eigenlijk betekent. Dat heeft wel wat in mijn visie erop veranderd.

Zo als ik Anselm Grün heb begrepen hebben we mensen vaak een verkeerd beeld van de eeuwigheid. Bot gezegd in mijn woorden: je gaat dood en dan “leef” je voor altijd in een ander versie (vooral zonder aardse lichaam) bij God (als het goed is).

Voor veel mensen is dat een vreselijke visie – voor ALTIJD. Hoe vervelend. Het houdt nooit meer op (wat dan ook precies). Het zal wel blijkbaar goed zijn – zonder leed en pijn, alleen maar vreugde en blijschap en samen met je geliefde mensen. Maar dan ook met de wat minder geliefde buren of basen of ex-geliefde? Kan dat? Wil ik dat? Alles zo onvoorstelbaar.

Maar wat als de eeuwigheid al om ons heen was omdat God een ander “tijdbesef” heeft (“Duizend jaar zijn in uw ogen als de dag van gisteren die vorbij is” psalm 90,4). En omdat vooral God’s liefde er altijd was en gaat blijven? Liefde is niet aan een tijdstip gebonden dat kennen we allemaal. Juist als ons dierbare mensen zijn overleden. Nog steeds voel je de liefde voor hun. Of sommige mensen voelen zelfs nog de aanwezigheid van hun geliefden om zich heen (Ik bedoel dan niet als ghostbusters-achtige geest). Ik heb dat soms met mijn moeder.

Wat als de grenzen niet zo duidelijk waren als we denken. Wat als de liefde ons echt altijd omgeeft, Hij alleen maar op ons wacht totdat we het gesprek met Hem zoeken en aangaan? Wat als ons besef van tijd te beperkt is?

„Eeuwig leven is niet op de eerste plaats het leven na de dood maar een eigen kwaliteit van leven. Het is een leven dat nu al het eeuwige en goddelijke in zich draagd...Het eeuwige leven heeft geen “duur” maar is leven in ieder ogenblik, leven in volheid.” (p.53, Anselm Grün: “Perlen der Weisheit&rdquo