2 blauwe bierflessen - opruimen voor gevorderden

Ik heb net het boek uitgelezen „Het huis van mijn ouders heeft vele kamers. Over het loslaten, uitruimen en bewaren” van Ursula Ott. Eigenlijk was het boek al 12 jaar geleden handig geweest toen mijn vader overleden was en mijn moeder verhuizen ging dus het ouderlijke huis leeggemaakt moest worden. Toen bestond het boek nog niet. Twee jaar geleden overleed mijn moeder en haar woning was niet groot maar toch nog veel werk – loslaten, weggeven, bewaren. Maar toen bestond het boek nog steeds niet - helaas. Maar nu wel en ik heb het met groot interesse gelezen en sommige dingen beter begrepen. Over mijn generatie die door de oorlogsgeneratie werd opgevoed en wat dat voor uitwerkingen heeft voor ons. Maar goed dat zou een onderwerp voor een heel ander blog kunnen zijn.

Wat hebben twee blauwen flessen dan hiermee te maken? Op de laatste bladzijde van het boek schrijft de auteur dat ze de studie kamer van haar zoon voor hem moest leeghalen omdat hij toen in Tanzania zat. En wat gaf hij aan wat voor hem het belangrijkste was om meetenemen: drie lege wijnflessen die onder het kaarsvet zaten. De schrijfster citeerd een psycholoog: “Warme dingen – blijkbaar herinneringen aan bijzondere avonden.”

Op eens schoot het mij binnen dat ik kort geleden zo een moeite had om twee blauwe Nederlandse bierflessen weg te gooien die ik al twee jaar bewaard heb. Toen is mijn dochter naar Nederland verhuisd en het was toen onze laatste avond samen in de vakantiewoning vlakbij waar ze ging wonen dat we die bieren dronken. En die had ik meegenomen en al die tijd bewaard.

En kort geleden was ik in een opruimbui en zeker ervan dat ik die weg ging gooien maar kon het niet. Iets hield me tegen en vond het ook ergens sentimenteel en dom maar deed het toch niet. En nu las ik die zin en opeens gaf het een zin voor me – warme dingen met een herinnering aan een bijzondere avond. Dat was het zeker – een van de flessen gebruik ik nu om mijn basilicum water te geven...voor de twede vind ik vast wel ook nog een bestemming.

Ursula Ott: Das Haus meiner Eltern hat viele Räume. Vom Loslassen, Ausräumen und Bewahren. p.146