Chagrijnig blogje, ben ook maar een mens

Ik heb last van kriebels. Weet niet goed waarvan. Muggebeten. Nee, dat ziet er anders uit. Vlooien? De katten dragen bandjes én hebben druppels. Misschien toch een paar haren gevangen van de processierups, beweert een goede collega.

Nou, ik weet het niet, maar ik vind het een vreselijk idee. Ik wil geen processierupsenbrandplek hebben. Processierupsen horen hier niet. In Limburg was al erg genoeg, maar daar kwam ik toch nooit. Ik fiets al een eikenvrije route naar het werk, en weer terug.
Zou ik dan toch?

Ik baal echt vreselijk van die rups. Eiken zijn van die mooie bomen En zo stoer. En ze horen zo bij ons klimaat. Eikeltjes zijn leuk. Ik wil niet dat alle bomen gedoucht moeten worden in gif, ik wil ook niet dat we alle eiken moeten kappen. En het is ook niet dat het voorbij is als de rups eenmaal een vlinder is of zo, nee, blijft tot in de bijna eeuwigheid een probleem, die processierupstroep.

Ik word er chagrijnig van merk ik.
Ik kan er ook geen zonnige kant aan ontdekken. Niet dat de vlinder straks heel mooi heel veel vreugde schenkt op een of andere manier. Zelfs wespen, die ruimen ten minste nog troep op.
Ratten, die zijn ook smerig, en stadsduiven. Maar niets maakt mij zo gruwelijk chagrijnig als die processierupsenellende.

Het kleintje van een kennis noemt het prinsessierupsen. Ik denk dan aan een klein roze rupsje met een kroontje. Daar kan ik dan wel om lachen.

Maar niet heel lang....
Brrrr