Zo onnadenkend, eigenlijk

Tot 5 jaar geleden was vakantie eenvoudig. Kijken waar het mooi weer is, caravan achter de auto hangen en naar de zon! Tot ik ineens weer alleen was. Ik had daarna ook geen caravan meer.

Tegen de tijd dat het vakantie wordt, kan ik weer heimwee krijgen naar caravans, en kamperen.
Ik zou het natuurlijk kunnen oplossen door een eigen caravannetje te kopen. Ik kijk wel eens rond en ook voor mijn kleine autootje zijn er caravannetjes in mijn budget. Maar dan bedenk ik dat ik dan ook de caravan moet parkeren, pootjes er onder. Jerrycans met water halen. En, hoeveel lol ik dan ook altijd gehad heb op de camping, in mijn eentje bezwaart mij dat dan toch verschrikkelijk.
Het zit qua gezelligheid natuurlijk ook niet mee dat ik mijn kinderen zo goed heb opgevoed dat die totaal zelfstandig zijn, en niet meer met mij op vakantie gaan.

En dan ga ik maar op zoek naar een andere vakantiebestemming. Ik vind het toch een hele stap hoor. Wat wordt leuk, welke mensen ga ik tegenkomen.
Er zit namelijk altijd een irritant type in een reisgezelschap.
D'r is ook vast iemand die heel veel aandacht nodig heeft. Of te hard lacht om de eigen grap.
Waarschijnlijk ook iemand die mij vreselijk irritant vindt, vreselijk gevoel voor humor vindt hebben en een izegrim vindt.
Da's mooi in balans dan dus eigenlijk.

Dus ga ik voor het eerst sinds 1982 alleen op vakantie. Met een groepsreis mee. Toen was het een jongerenreis. Nu heet het singlereis.
Toen ging ik naar discotheken. Nu met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet.
Ik had toen boeken bij mij (ik weet niet welke, maar ik had altijd boeken bij mij) nu een kobootje.
Ik had ook altijd wat te friemelen bij mij, iets knutseligs of handwerkerigs (ik was al vroeg een muts zeg maar), dus wellicht doe ik ook weer iets knutseligs of handwerkerigs in mijn koffer straks.

Ik vind mijzelf best dapper.
En daarmee bied ik eigenlijk mijn excuses aan aan allen die altijd al op singlereis gingen. Ik heb daar nooit bij stil gestaan, maar jullie zijn verschrikkelijk dapper!
Excuus dat ik daar altijd zo gedachteloos over was.
Je weet niet wat je niet weet....
Je ziet het pas als je het doorhebt
Excuus