Aparte geur

Vanochtend las ik een klein stukje over geuren. Parfum-makers onderscheiden tussen zogenoemde “hoofdnoten” en “hartnoten”. De hoofdnoten zijn de eerste geuren die we ruiken en waarnemen en waarvan we onmiddelijk weten of we ze mogen of niet. Hoofdnoten zijn intensief maar ook vluchtig. En dan heb je de hartnoot – de eigenlijke, echte geur van het parfum. Ze is in staat herinneringen en gevoelens op te wekken, troost te geven of op te winden, ons enthousiast te maken of te kalmeren. Bij voorbeeld ruik je dennen takjes en kaarsvet. Hoofdnoot: bos. Haartnoot: hoop. Of je ruikt zelf gebakken kruidnoten en peperkoek die je als cadeau mooi inpakt om weg te geven. Hoofdnoot: kaneel. Hartnoot: liefde.

Toen ik dat had gelezen moest ik denken – net als bij het daten. Zo heb ik het net ervaren. Ik heb eerder iets geschreven over “kliks” – het begin van een heel bijzonder contact. Binnen de kortste tijd hebben we elkaar heel intensief leren kennen, hebben elkaar dichtbij laten komen, vertrouwdheid en nabijheid is ontstaan. Het had de kans gehad om te kunnen uitgroeien tot een relatie maar er waren ook dingen die niet hebben gepast– belangrijke dingen zo bleek het uiteindeljk. Dat was de conclusie van beiden kanten. Dus geen probleem om door te gaan als vrienden. Zo de tweede conclusie omdat we elkaar enorm waderen als mensen. Maar ik heb wellicht mijn ziel onderschat. Hij kon de knoop wel makkelijk omzetten van “misschien relatie tot alleen maar vriendschap”. Ik dus niet bleek het nu. Mijn “hoofdnoot” was eerst hoop en had moeten overgaan naar vriendschap maar de “hartnoot” bleef liefde. Zo is dat als je je opend tot een ander mens. Het risiko bestaat je wordt geraakt.

(Bron: “Geur” van Beatrice Blank, Andere Zeiten e.v.)