Wanneer schrijven in jouw genen zit......

In de ongeveer tien jaren dat ik hier op de wateren van funky fish rond zwem, heb ik tussen de elf honderd à twaalf honderd blogs geplaatst en ruim vier duizend mails verstuurd. Mijn pa was over een periode van meer dan zestig jaren journalist en de meest stereotype herinnering aan hem is die van de man die achter z'n schrijfmachine zat. Waar het om de dominante factor gaat, lijk ik meer op m'n mams.

Mijn pa richtte enkele plaatselijke nieuws- en advertentiebladen op die hij een aantal jaren later samen voegde. In de zestiger jaren van vorige eeuw had dat blad zo'n zeven duizend betalende abonnees. Elke wekelijkse uitgave ging vergezeld met een evangelie uitdragend mini-preekje van om en nabij honderdvijftig à tweehonderd woorden. Mijn beide ouders praktiseerden het gereformeerde geloof waar ze voor stonden, gelukkig niet op een bekrompen of alleen-zaligmakende wijze. Mij vader verlegde z'n grenzen graag en in mijn eigen exploratiedrang legde hij mij minmale grenzen op.

Toen ik vijftien jaren oud was, van de een op de andere dag, werd ik als het ware gehypnotiseerd om alles te weten wat er in de bijbel stond en dat is in de zestig jaren die daarop volgden nooit meer veranderd. Na die eerste stormachtige twintig jaren van m'n 'geloofsleven' ging ik steeds meer begrijpen dat het, wanneer het om "geloven" gaat, het meer draait om relatie dan om kennis. Echter, en dat is met alles zo wanneer het om liefde draait, wanneer je iemand aardig gaat vinden, dan wil je steeds meer over hem of haar weten. Zo is het met God ook.

Ik zelf ben niet te begrenzen in dogmatische kaders. Daar ben ik teveel een vrijdenker voor. Ik spiegel me dagelijks aan m'n geliefde vrouw, die over een nog krachtiger onderzoekende geest beschikt als ikzelf.
Sommige funky fish vriendschappen hebben zich in de achterliggende tien jaren verdiept. Dat waren - overwegend - altijd leden van de "eigen" kunne. Als auteur en brief-schrijver moet je je steeds in acht nemen voor te sterke zielse banden. In de tijd dat m'n vrouw en ik getrouwd zijn, heb ik nooit een andere gekust, net zo min als zij dat gedaan zou hebben. Het samenspel tussen mannen en vrouwen is vaak een ingewikkeld ritueel.

Wie schrijft, die blijft. Ik hoop nog menig jaar in jullie midden rond te dobberen.