Het afgelopen weekend heb ik aardig wat kilometers afgelegd waaronder zaterdag naar Eindhoven (240 km bij elkaar) en zondag eind van de middag op en neer naar Alphen aan den Rijn ( ruim 60 km).
zoals altijd had ik zondag de kerk en na de kerk lekker eten en drinken met mijn vrienden van de kerk, afijn het was weer een vol, druk maar mooi weekend.
Vandaag had ik in de ochtend eerst een conference call en omdat ik veel last had van mijn schouder en pols een extra afspraak bij de fysio. Daarna door naar de ikea en ja stom ik vergat dat ik toch echt eerst moest tanken dus daar stond ik ineens langs de snelweg stil, geen druppel benzine meer
wat nu?
Ik weet uit ervaring dat de ANWB er gemiddeld 60-90 minuten over doet voor ze er zijn en had geen zin en tijd om zo lang te wachten. Dus na een kort onder onsje met onze lieve heer besloot ik te proberen iemand aan te houden en om hulp te vragen
dus zwaaien maar en gelukkig na ongeveer 5 minuten stopte er iemand, ik legde uit wat er aan de hand was.Hij zei meteen, geen probleem ik help je wel. Hij maakte plek voor mij vrij en ik pakte mijn tas en sloot mijn auto af, op naar een benzinepomp die ik gelukkig wist te vinden.
Bij het benzine station moest ik eerst een tankje kopen en toen ik die vulde hielp hij mij daar ook bij, ook zei hij ik breng je weer terug naar je auto ik laat je er niet heen terug lopen, wat lief hé!
Terug naar de kassa benzine afrekenen en toen naar de auto,. Onderweg vertelde hij mij dat hij in Rotterdam woont en een meeting had in Amsterdam en dat hij had gebeld dat hij wat later kwam. Natuurlijk voelde ik mij schuldig waarop hij zei "o maar ze kunnen zonder mij beginnen hoor, ze moeten iets uittesten en als dat fout gaat ben ik pas nodig" Ook zei hij nog "ik heb gezegd dat ik een mooie vrouw in nood moest helpen"
Bij de auto aangekomen stapte hij samen met mij uit ik opende mijn auto om de benzine klep te kunnen openen en hij goot de benzine van uit het tankje in mijn auto.. Hij zetten het tankje in mijn achterbak, ik wilde hem bedanken maar hij zei "kijk eerst maar eens of hij start"
Mijn auto starten direct hij stak zijn hand uit en zei "ik heet trouwens, Ruud. Ik heet Esther zei ik, heel erg bedankt Ruud en wie weet komen we elkaar nog eens tegen. Samen reden we weg, hij op weg naar zijn meeting en ik naar de benzinepomp en de IKEA.
Wat een bijzondere maandag was dit, vol met afspraken en onverwachtse dingen, en zo bijzonder dat iemand je zomaar help ook al heeft die een meeting. Natuurlijk was ik niet blij met mijn pech langs de weg, maar deze ontmoeting was wel heel bijzonder. Echte heren ze bestaan nog!
