Dinsdag ochtend half 8 begon mijn werkdag het eerste kind kwam om 8 uur binnen, ik was juist begonnen met de voorbereidingen van het ontbijt en de lunch. De kinderen krijgen elke dag een warme lunch dus moet ik groente enz schoonmaken, snijden en in de stoomkoker leggen die we om kwart voor elf aanzetten.
8:30 komt het tweede kind binnen en omdat vooral zijn moeder er wat moeite mee hebt haar zoon los te laten neem ik hem bij mij op schoot en ga verder met de werkzaamheden met hem op schoot.
natuurlijk werkt dat niet echt handig en ben ik de hele tijd bezig met opletten wat hij doet waardoor ik ja ik weet het stom niet goed op let wat ik doe en mij zelf in mijn pink snij.
nou snijd ik wel vaker in mijn vingers maar normaal is dat een klein sneetje , nu helaas niet. Omdat de kinderen niets mogen merken om niet in paniek te raken zeg ik heel rustig "ga maar lekker buiten spelen juffie moet even iets doen".
als eerste stop ik mijn pink onder de kraan, maar het bloed blijft komen. Oei dat is niet zo als het hoort denk ik bij mij zelf en doe er gauw een roze handdoek om heen (zie je het bloed minder) Omdat ik zie dat dit niet een kwestie is van pleistertje er op plakken en verder gaan bel ik om hulp.
Ik vertel dat ik mij serieus in mijn vinger heb gesneden en dat een pleister niet genoeg is, snel komt er iemand om mij te verbinden. vlak nadat ik verbonden ben zonder dat de kinderen iets in de gaten hebben gehad, komt het volgende kind met vader en opa en oma binnen.
Aangezien papa vrij is van ze werk vraagt hij of ik het fijn vind dat hij blijft, ik laat hem weten dat dit oke is. Kind 4 komt binnen met moeder en deze laatste twee ouders besluiten dat ik naar de dokter moet gaan aangezien het bloed al door het verband komt. De ouders beloven bij de kinderen te blijven tot dat mijn achterwacht/ vervanging er is en ik wordt letterlijk weg gestuurd naar de dokter.
Voordat ik weg ga bel ik de huisarts die mij belooft gelijk te ontvangen. Natuurlijk toch ruim 20 minuten wachten en toen kon ik eindelijk naar binnen. Verband er af afspoelen en jodium, zag er dus niet goed uit en bloede hevig. Na ongeveer 15 minuten dicht knijpen verbond ze mijn vinger en belde het ziekenhuis die mij graag wilde zien dus op naar het volgende adres.
ziekenhuis: 10 minuten wachten en toen bekeken door de verpleegster van de spoedpost om te bepalen hoe snel ik geholpen zou worden. Weer vinger uitpakken, afspoelen met water en jodium. Ik vertelde weer hoe alles gebeurt was en ook dat ik geen 1 keer gevloekt of gescholden omdat dat toch echt niet kan met kinderen om je heen en ik sowieso niet vloek of met ziektes scheld. Het werd nog een heel interessant gesprek aangezien deze verpleegster ook tegen vloeken en schelden was maar wel vond dat ik in dit geval echt wel wat meer dan pukkel had mogen zeggen.
Vinger weer ingepakt en weer naar de wachtkamer 20 minuten later naar de eerste hulp afdeling (hèhè eindelijk) een verpleegster legde mij op een bed en ja je raad het al pakte mijn vinger uit en goot er water over heen ging er aan zitten voelen en vond dat ik geen au mocht zeggen of mijn voeten mocht bewegen.en weer het zelfde "ja daar moest de dochter even naar kijken". Dit keer werd mijn pink gewoon op het matje op mijn buik gelegd. Weer wachten en verder met regelen van alles en vrienden op de hoogte brengen..
De dokter liet erg op zich wachten terwijl het rustig was dus na een half uur maar even naar de wc en kijken (zie je het voor je met een druppende bloedende pink) na ruim drie kwartier kwam de dokter eindelijk die uitgebreid ging voelen prikken enz. daarna even overleg met de chirurg die vond dat er een foto moest worden gemaakt. na nog weer een half uur wachten een foto weer 15 minuten wachten en toen kon ik eindelijk naar werk toe met een goed ingepakte pink.
Op mijn werk waren er inmiddels 2 hulp krachten gearriveerd die mij goed hebben kunnen helpen die dag. natuurlijk wilde iedereen weten wat er was gebeurt en hoe erg het was. Ik had ja heel luguber een foto gemaakt van mijn pink waar ik dus serieus een topje van af had gesneden inc nagel. Alle ouders vonden mij heel zielig en besloten dat er goed gekookt moest worden voor mij, omdat mijn zoon patat wilde maken en ik zelf (volgens hun) niet mocht koken.
Heb ik pijn nu? nu gaat het wel zo lang ik mijn medicatie slik en er niemand aanzit! Toen het net gebeurt was en voordat de pijnstillers eindelijk gingen werken zei ik doe mij maar een bevalling! dat is lang zo pijnlijk niet!
Ik werd echt gek van de pijn en verbaas mij zelf er over dat ik echt serieus niets meer als pukkel heb geroepen. Ook ben ik blij dat ik de kinderen zo heb kunnen afleiden dat ze niets hebben gezien.Jja ik heb nu mijn pink in het verband en ik heb verteld dat ik onvoorzichtig was en in mijn pink heb gesneden maar verder niets.
.
Ik werk gewoon door al moet ik zeggen dat ik heel blij was dat ik woensdag eerder naar huis kon. vandaag (donderdag) wel een hele dag gewerkt. Morgen een halve dag en dan naar Rotterdam naar de examen uitreiking van mijn zoon (theater technieken)
Ik maak er zelf maar een geintje over en mijn vrienden plagen mij er een beetje mee. Nog een leuke arts gezien? "nee helaas niet" ach je hebt nog 9 vingers dus kansen genoeg.
Ik heb ze bedankt voor het idee maar ook gezegd dat ik die droom man van mij toch maar op een andere manier wil leren kennen en dat ik die overige 9 vingers liever intact hou.
En ik ik ben nu nog voorzichtiger en geen kinderen meer op schoot als ik aan het snijden ben ook al hebben ze het nog zo hard nodig. voortaan weer gewoon 1 ding tegelijk. Of knuffelen met een kind of eten maken.
Mochten er mensen zijn die van lugubere foto's houden dan zit er maar 1 ding op je stuurt een flesje voor een leuke date
maar een flesje voor een date zonder foto mag natuurlijk ook
