De heetste dag sinds mensenheugenis - summerblog -

Vrijdag, zevenentwintig juli 2018, de heetste dag sinds mensenheugenis.
Rond elf uur 's morgens vertrokken we in onze hemelsblauwe Fiat Panda, richting IJmuiden aan Zee.
Het plezier van een dag aan het strand hangt af van het treffen van de juiste voorzorgsmaatregelen:
een slof broodjes en voorgesneden plakken kaas;
een jerrycan met water in geval van autopech;
een strandtent en een luchtbed;
drie uitklapbare strandstoeltjes;
een koelbox met toebehoren
en uiteraard badhanddoeken en.............
niet te vergeten, boeken, luchtige literatuur.

Kleindochter Julia van dertien ging ook mee. Een uurtje rijden waarna we nauwkeurig de aanwijzingen van de verkeersborden volgden om aan strand te komen. Gelukkig....
er was nog voldoende parkeergelegenheid. Na het uitstappen verdeelden we onze verpakking over drie personen en we zeulden met onze bagage om het eerste strandpaviljoen te bereiken. Amechtig zegen we neer voor een eerste koele consumptie. Een half uur later vervolgden we onze route, richting zee.

Het was eb en op vijftien meter van het water zetten we onze tent op. Om en nabij tien keren gingen we van het strand naar de zee en van de zee naar het strand, vice versa. Af en toe moest ik decent m'n ogen afwenden om me niet te vergapen aan zoveel vrouwelijk schoon. Met mannelijke trots keek ik naar m'n geliefde met onze bloedmooie kleindochter in haar kielzog. Later in de middag moesten we onze strandtent nog verplaatsen voor het opkomend tij van de vloed.

Vlakbij de havens van IJmuiden zagen we reusachtig cruiseschepen met wel tien verdiepingen uitvaren met boven ons vliegtuigen die hun landing voor Schiphol inzetten. Maar bovenal....... water........oneindig veel water en honderden mensen die hun verkoeling zochten. Af en toe moesten leden van de reddingsbrigade in actie komen om overmoedige zwemmers te sommeren om weer naar het strand te zwemmen.

's Avonds tegen zevenen dineren in het strandrestaurant. Ik genoot met plezier van de uitermate vriendelijke bediening van de - oudere - serveerster, en..... een supergrote schnitzel. Rond tienen 's avonds hingen we vijfenveertig minuten in onze strandstoeltjes om de maansverduistering te aanschouwen. Tevergeefs.....
Toen we tegen elven met al onze verpakking weer naar onze auto sjouwden, zagen we toch nog de bloedrode verschijnselen van een verduisterde maan.
Toch nog........ gelukkig maar !! Omdat oma blaren aan haar voeten had had ik het voorrecht om chauffeur te zijn voor de terugweg. En, al rijdende zagen we dat de maan zich weer oprichtte in haar volle glorie. Rond middernacht kwamen we thuis na een gedenkwaardige bloedhete dag aan het strand van IJmuiden aan Zee.