Is liefde echt een „werk-woord“?

Zo vaak lees of hoor je dat liefde een werkwoord is – de dubbelzinnigheid ervan is bekend. Maar is dat werkelijk zo? Bedoelen we daarmee niet eerder de relatie die je uit liefde aangaat dus niet de liefde zelf? Of denken we misschien toch dat we van of voor de liefde “werk” moeten maken – zeker toch hier op FF? Een goede profiel tekst schrijven, leuke fotos erbij, flesjes sturen ...

En verder gevraagd – zijn onze menselijke relaties niet gedacht als een afbeeld van onze relatie met God of zouden het zijn? Hij schenkt ons zijn liefde onvoorwaardlijk en vraagd alleen maar om teruggeliefd te worden. Maar voor ons voelt het soms ook als werk ofwel we denken dat we werk van zouden moeten maken. Goede daden verrichten in de naam van de liefde... Of nog erger – we denken dat liefde – ook Gods liefde - verdient moet worden.

Brennan Manning heeft het volgende hierover te zeggen: "Jezus zei niet: jullie worden op basis van het feit dat jullie regelmatig naar de godsdienst gaan als mijn volgelingen herkent of omdat jullie bijbelvast zijn of zo mooi kunnen zingen. Nee, alleen door een enkel kenteken zullen we herkent worden als de Zijne: aan de diepe, fijnvoelige respect voor elkaar, aan de hartelijke liefde tot elkaar, gepaard met eerbied voor de “heiligheid” van de menseljke persoonlijkheid omdat we in onze mede-christen op een geheimzinige manier kennis maken met Christus."

Bron: Brennan Manning: “The Furious Longing of God”.