Stotteraar..... als iedereen je laat vallen.

Wanneer de woorden
niet meer willen komen;
je tong niet in staat is
je gedachten te volgen.
Bevroren in je hart
met in je ogen zijdelings contact
flakkert de hoop op aandacht.

Op school eindeloos gepest
in je zielenleven zo gestrest.
Bedelend om aandacht
worden woorden stillekens volbracht;
laat niet iedereen je vallen.
Weten wie je vriend of vijand is
ogen, smekend in de rondte.

Je bent niet gek
je bent niet dom
geen grote bek
en ook niet stom.
De meiden zzzagen je niet zzzitten
en ouders lieten het gebeuren;
slechts één vriend bleef je trouw.

Adolescent, jong volwassene,
je anker laten vallen
reik je omhoog
verlost uit het dal
waar niemand je verwonden zal.
Heel langzaam krijg je weer vertrouwen
om op die enkeling te bouwen.

En ondanks alles
ben je dankbaar
om die uitgestoken hand.
O lieve kind;
o lieve vrind
je hoopt, je bidt, je lacht
worden wonden toch verzacht.