Ze is dood jonge, Maria* is dood....
Hoewel verwacht, komt deze boodschap aan als een mokerslag
De deurbel had geklonken,
en gezien dit alleen mensen uit et complex kunnen zijn,
had ik deze eigenlijk verwacht...
Gecondoleerd Loek*,hij beseft et nog niet, zie ik...
Ik besef et nog niet jonge, al was ik erbij toen ze stierf..
De ambulance reed weg toen ik thuis kwam,
lekker eerder weg veel uren gemaakt dus een vrije middag....
Ik ren naar boven, bel aan, de rollator staat als een stille getuige in de gang...
Wie van de twee is et, is et Loek, die laatst op et nippertje gered was,
omdat er zoveel liter vocht bij zijn hart zat..?
Of is et Maria die al een tijdje met haar gezondheid kwakkelde...?
Tja als je dik in de 80 en begin 90 ben dan komen er wat gebreken...
Maar klagen..., nooit..!!!
3 jaar zijn et mijn buurtjes, en wat hulp staan ze toe maar als et ff kan,
doen ze et lekker zelf...
Oké soms moet ik mijn bed uit, want dan is Maria weer eens gevallen,
snel naar beneden rennen want Loek komt thuis met de boodschappen
Zet ze maar op de rollator jonge anders moet je er mee sjouwen...
Ja Loek ik ben al 44 voor mij is dat vast te zwaar...
Maar zo leven ze hun leven genieten van hun wel verdiende rust,
Zo kom ik dus af en toe bij ze binnen, even een ditje en een datje....
Maria is van Britse komaf, 17 jaar was ze toen ze bij de Royal Navy ging...
Loek is oud Marinier...
Twee lieve oude mensen die hun land dienden, nee we spraken er niet over
Al wisten ze wel van mijn verleden,
vreemd maar op de één of andere manier voel je dat aan...
De uitvaart was kort en ingetogen, De as van Maria wordt bijgezet,
in haar familiegraf over een paar maanden in haar geboorteplaats..
Dan is ze weer thuis....
Ik ben er niet blij mee jonge, zei Loek gisteravond,
tja ik vereer em wat vaker met een bezoekje
Ik had et al gehoord dat je misschien weg zou gaan
Ja we gaan verhuizen, al weken loop ik met deze steen in mijn maag,
Hoe ga ik dit vertellen tegen twee, nu één persoon,
die je hulp niet willen, maar toch aanvaarden...
Jammer jonge ik ga jullie missen, Loek we zijn nog niet weg hé...
We praten nog wat over ditjes en datjes,
en natuurlijk over et gemis van Maria
Ook vandaag is et raak, de lift stopt er mee,
Nou Loek met een rollator de trap af is een kwestie van zwaartekracht...
Maar omhoog kom je nooit meer....
Met andere woorden, we doen de boodschappen voor Loek...
Geloof me dit is een zeldzaamheid,
want hulp krijgen is één, maar hulp aanvaarden, das wat anders
Ja we gaan verhuizen, ja de datum komt steeds dichterbij
Natuurlijk zijn we blij, blij dat we samen onze toekomst gaan invullen,
Daar in dat leuke stadje aan de Waal...
En toch heb et gevoel dat ik iemand achterlaat, een brother, een sister
En dat druist in tegen alles wat mij geleerd is...
Leave no (wo)man behind...!!
Loek* en Maria* Zijn fictieve namen, maar de gebeurtenissen helaas niet
