De Stille getuige

Daar ligt iets in de berm, of er staat iets in de berm....
Een beeldje, een foto, een bos verwelkte bloemen..
Een lint aan een boom...
Ze getuigen van een immens verdriet
Et verdriet van verlies, et verlies van een leven...
Maar zijn zij getuigen..??

De boom met een lint er om heen in mijn ogen wel,
sommigen zullen deze boom zelfs als dader aanwijzen
Hier stief iemand, maar niet gedood door deze boom..
Deze ''dader'' stond hier al jaren, kon niet uitwijken voor de aanstormende botsing...

Maar als jaren verstrijken, als bloemen verwelken,
als bermmonumenten vergaan, als et leven door gaat
Blijft deze boom een stille getuige, van een klein of groot drama...
Maar bomen zijn vaak de stille getuigen van persoonlijke drama's...

En zo slenter ik afgelopen Zondag over et ereveld op de Grebbeberg, in Rhenen
Weet je wie Sergeant BH Busser was..??
Nee, ik ook niet, ik weet alleen dat hij stierf,
die dertiende Mei, in negentienveertig
Drie dagen na de Duitse aanval er voor...
Hij was één van de vierhonderdtwintig doden, van de Grebbelinie..
Een van de mannen die werd geroepen en opstond om et verschil te maken...
Geroepen maar nooit thuis kwamen van de Grebbelinie
Zijn graf is et eerste rechts et eerste graf van rij één,
Als je langs de woorden ''Des Vaderlands getrouwe'' et Ereveld betreed...

De Grebbeberg, et Ereveld, ik heb beiden vaak bezocht
Als ik naar de berg ging, altijd liep ik even langs de graven....
Er voor of er na, had ik gewoon zoals ieder ander, gewoon gewandeld...
Tijdens die wandeling liep ik langs ''Stille getuigen''
Bunkers, maar ook langs de bomen,
de bomen die er stonden in die Meidagen Van Negentienveertig..
Als je een boom beschadigd, bewust of onbewust,
de wond die er wordt geslagen blijft zichtbaar onzichtbaar
En vertellen een verhaal...
Zonder dat deze stille getuige spreekt, verteld hij een verhaal...

En zo zat ik in Negentien vierennegentig, op et dak van et officiershotel..
Mijmeren, kijkend naar de bomen op de heuvels rond ons kamp...
Een kleurenpallet van rood geel bruin,
De herfst was begonnen, wat hebben jullie gezien..?!
Ons, wie waren wij..? wat gebeurde er voor ons, en na ons vertrek..?
Zei waren de stille getuigen van deze verschrikking
Deze zinloze burgeroorlog

En ik besluit, net als deze bomen te zwijgen
Maar net als de bomen langs de weg, de bomen op de Grebbeberg,
laten de wonden een verhaal achter..
Een stuk bumper, et verhaal van een ongeluk
Een gesnoeide tak laat een hoe klein ook een kwast/noest achter...
Snij eens ouderwets een hartje in een bast,
jaren later verteld deze stille getuige nog steeds jouw daad

Jaren was ik de ''stille getuige''
Net als die ''oude mensen'' tijdens de 4 Mei herdenking
tijdens die twee minuten stilte
En nu zoek ik die ander(en)
Zijn er nog mensen die kunnen vertellen...?
Onvermelde verhalen, van moed vechtlust, verwondering,
liefde geluk of onmacht en verdriet...

Zijn deze verhalen er nog..?
Want tijdens deze 2 minuten spreken de ogen goud
Maar zwijgen de monden als zijnde zilver...
Want getuigen zijn er genoeg...
Kogelgaten in een tuinmuur langs de oude linie..
De gebogen rails in Westerbork
Et graf van een Engelse piloot in et dorp waar ik opgroeide
De Hollandse waterlinie...
Ook wat er niet meer is, et getroffen hart Rotterdam of Arnhem
Elke ''Stille Getuige'' heeft soms geen stem maar wel een verhaal....

Des Vaderlands getrouwe
Voor hen die vielen voor en na de strijd
Waar ook ter wereld.....