Op het scherp van de snede

Na zeven weken Spanje zijn mijn vrouw en ik al weer bijna een week thuis.
Op de donderdag maak ik deel uit van een team van vrijwilligers die leiding geven aan een kringloopcentrum dat uitgaat van een grote evangelische Gemeente.
De medewerkers/sters zijn stuk voor stuk christenen die weten dat ze het eigendom zijn van Jezus Christus die voor hun zonden zijn gestorven en die in Christus een nieuw leven hebben ontvangen. De ontvangen gelden gaan naar diverse zendingsdoeleinden wereldwijd.

Samen met een assistent heb ik de leiding van de verkoop van een duizendtal aanwezige tweedehands boeken.
We starten de dag om acht uur 's morgens en om negen uur zitten we aan de koffie. Daarna gaan meerderen van ons hardop in gebed om ons samenzijn aan God op te dragen. We bidden indringend voor de gasten die ons deze dag zullen bezoeken.

Naast diepe ernst maken we onderling heel veel plezier. Het zijn meest vrouwen die de leiding hebben. Maar ik maak deel uit van drie "broeders" die aan elkaar gewaagd zijn en een elk van hen hebben een diepe liefde voor God en Zijn Koninkrijk.
De gasten die vanaf tien uur welkom zijn worden onthaald op koffie en om twaalf uur gaat één van de dienende "zusters" voor in gebed voor het middagmaal van een kop soep en twee belegde broodjes.

De meeste bezoekers zijn, net als wij, zeventig plussers.
Eerlijk waar, zonder opdringerig te zijn geeft God me de liefde voor de gasten om dingen met hen te delen die te maken hebben met hun eeuwig behoud.
God geeft me "de zalving" dat ik tijdens die momenten vervuld ben van grote liefde en bewogenheid voor zoekende mensen die mijn geliefde Verlosser, Jezus Christus, nog niet kennen.
Ik spreek niet vanuit een superioriteitsgevoel. Verre van dat. Vaak probeer ik door te dringen tot in het diepst van hun ziel, dat er na dit leven nog een leven volgt en dat de mooiste toekomst ons wacht wanneer we er van verzekerd zijn dat we het eigendom zijn van Jezus Christus die voor onze zonden is gestorven. Ik zeg het hier in eigen bewoordingen hoewel ik mijn best doe om de tale Kanaäns te vermijden.

Tijdens die donderdagen wanneer ik dit werk doe ben ik van mensen en echtparen gaan houden, mensen die bijna elke week komen.
Tijdens zulke dagen ga ik er iets van begrijpen wanneer ik de brieven lees van de apostel Paulus die zich er voor inzet zielen voor Christus te winnen. Aan het eind van de dag, wanneer ik thuis kom, ben ik voldaan maar ook doodmoe.
Meestal ga ik dan 's avonds om acht uur naar bed. Er is weer een dag voorbij gegaan in dienst van de Meester.