Gisteren avond ik lig in mijn bed en denk terug aan de avond van 14 jaar geleden, goh wat vliegt de tijd.
14 jaar geleden ik had net mijn middelste van 6 naar bed gebracht de oudste was aan het werk bij De C1000 en mijn toenmalige partner zat op en uurtje vandaan te vergaderen, en zou pas rond 22:30 thuis komen. daar was mijn eerste wee, ik glimlachte erom en zei. hallo veerle wil je nu komen? even wachten hoor tot papa er is.
Van te voren had ik er rekening mee gehouden dat het kon gebeuren dat ik alleen thuis zou zijn als de bevalling zou beginnen, omdat mijn partner regelmatig vergaderingen in de avond had.
Een vriend van mij die taxichauffeur was en is zei "als je alleen bent en je moet naar het ziekenhuis bel je mij maar. In tegenstelling van wat ik gedacht had raakte ik niet in paniek dat ik alleen was, maar gleed ik in een soort van roes. Ik voelde mij op dat moment zo sterk en vond het juist een heerlijk gevoel dat ik dit allen mocht beginnen, even een moeder dochter moment
. Ik ging rustig tv kijken en pufte af en toe een wee weg. Om 21:30 kwam mijn zoon binnen en stopte mijn weeën, zodra hij naar boven was begonnen ze weer en werden steeds krachtiger.
om 22:30 kwam mijn partner binnen en zag meteen dat ik weeën had, "zijn we begonnen" vroeg hij. Kort daarna gingen we de oppas bellen en probeerde we het ziekenhuis te bereiken beide kregen we niet te pakken.
Uiteindelijk zijn we rond 23:30 toch maar eens vertrokken eerst langs de oppas gereden en onze jongste zoon daar gebracht,die wilde namelijk de navelstreng doorknippen net als zijn broer bij hem had gedaan, gelukkig was de oppas er en waren ze wakker. Vervolgens door naar het ziekenhuis waar we dus zonder van te voren contact te hebben gehad aankwamen. Gelukkig was er plek en konden we gelijk door naar de verloskamer. Om 12:30 lag ik daar en ongeveer een half uur daarna werd mijn dochter geboren. Ik had een bevalling die ik elke vrouw toe zou willen wensen zo mooi. Pijn heb ik niet echt ervaren die keer, ik was zo ontspannen en in een soort van roes. Toen mijn dochter gelijk na de geboorte bij mij werd gelegd zei ik dan ook, zo wil ik er nog wel tien, helaas zij was de laatste.
Nog voel ik dat moment van trots en blijdschap als ik terug denk aan het moment dat Veerle en ik elkaar voor het eerst aankeken. Ruim 6 jaar hadden we op dit mooie meisje moeten wachten 6 jaar van verdriet, vechten, doorzetten, maar vooral ook onbegrip van andere. Nu was ze er onze mooie lieve dappere strijdster, dat is wat de naam Veerle betekend namelijk.
NU 14 jaar later het is geen baby meer zelf niet meer een kind, maar al een echte beeldschone jonge dame. Mijn mooie dochter die het zo goed doet op school, ze zit volop in de pubertijd wat soms behoorlijk wat strijd oplevend, maar wat ben ik trots op haar en wat houd ik toch veel van mijn meisje.
Niet alles is in die 14 jaar vlekkeloos verlopen met Je mijn lieve kind, maar ik weet jij komt er wel je doet je naam eer aan je bent echt een dappere strijdster.
Nog een paar jaar dan is ook mijn dochter volwassen en ooit hoop ik samen met haar een trouwjurk uit te mogen gaan zoeken. De voorbereiding is er al met al die programma's als " say yes to the dress" enz, die zowel moeder als dochter smachtend bekijken
Ze weet wat ze wil, al zal ze wel haar eisen bij moeten stellen want zowel haar vader als ik gaan echt geen 30.000 euro of meer neerleggen voor een bruiloft
Gisteren heeft ze samen met haar vader haar motivatie brief geschreven waarom ze een stapje omhoog wil op school ,ze zit nu op de havo en wil naar het atheneum.Wat betreft haar cijfers moet het kunnen ze werkt hard en gemotiveerd.
Ja jullie lezen het goed, de verhouding tussen haar vader en mij is goed, ook al zijn we niet meer bij elkaar. We helpen elkaar over en weer met dingen kunnen alles bespreken over de kinderen met elkaar en vieren de verjaardag van de kinderen ook nog altijd samen. Vanavond gaan we de verjaardag van onze dochter vieren en gaan we met ze allen uit eten. Ik ben heel dankbaar er voor dat wij op deze manier met elkaar om kunnen gaan, ook al zijn wij het niet altijd met elkaar eens. Over en weer vraagt dit hard werken, af en toe iets inslikken maar vooral kijken naar het belang van je kinderen en dit voorop zetten! Veerle is niet van mij ze is ook niet van haar vader, wij zijn van Veerle!
