Een Godvrezend Nageslacht

Mijn vrouw en ik zijn nu al weer ruim een week op vacantie en bevinden ons ergens in Zuid Spanje. Nederland heeft te maken met een hevige kou inval. Kinderen hebben schaatspret en hier zie ik mannen in een korte broek lopen.
Onze camper is zes meter lang en bijna twee meter breed en twee en een halve meter hoog. Het is meestal een zegen om de gehele week aaneen in elkaars fysieke nabijheid te verkeren. De tijd dat we binnen zitten lezen we heel wat af. Inmiddels heb ik met plezier al weer enkele romans gelezen, enkele van Barend de Graaf en Jos van Mannen-Pieters.

Echter, ik houd ook van studie. Ik lees nu een dik boek van Denny Kenaston, een boek dat ik nu al weer voor de helft heb uitgelezen en veel zaken onderstreept. De titel luidt: "Het streven naar een Godvrezend Nageslacht".
Het bestuderen van dit boek ervaar ik als zware mentale arbeid. In grote lijnen gaat het boek over opvoedingsprincipes naar kinderen toe. Ik denk dat ik de auteur, vader van acht kinderen, geen onrecht doe door te stellen dat deze principes ontleend zijn aan de Amish gemeenschappen.
Het boek van Kenaston is vanuit een eerlijke overtuiging geschreven en gestoeld op bijbelse - de meeste uit het oude testament - principes. Zeer uitvoerig behandelt hij het aspect van lichamelijke kastijding, zeg maar "een pak voor de broek". Dir wordt echter onder zoveel voorwaarden omschreven, dat het echt bij mij binnen komt.

Tot nu toe lees ik dat het zwaartepunt van de opvoeding bij de pappa ligt en dat deze al begint al vanaf de geboorte. Alle stadia van peuter, kleuter, enzovoorts houdt pappa, naast mama, zich met het kind bezig. In de peuterperiode samen over de grond kruipen en stoeien.
Vanaf heel prille leeftijd wordt het kind getraind om gehoorzaamheid te leren. Wanneer kinderen regels overtreden, krijgen ze al snel "een pak voor de broek" mits, in liefde. Een gouden regel luidt dat er nooit en te nimmer uit drift mag worden geslagen. Voor zo'n opvoedsessie trekt pappa dan ook zo'n twintig minuten uit. Ook het hele traject van samen weer goed maken, het kind knuffelen en je liefde aan het kind verklaren wordt daarin opgenomen.
Het boek boeit me zeer en ik vind het geen gemakkelijke kost, te meer dat ik zelf als jonge pappa zoveel bemoeienis met het kind - we hebben er vijf - achterwege liet.

Het boek leidt er toe om kinderen te bewegen om al van heel jongs af aan de Here Jezus te leren kennen. Ik studeer, ik bid en ik schrijf mijn gedachten op papier. Ik cheque de dingen op mijn eigen manier en denk aan onze zeventien kleinkinderen en vraag aan God wat ik nog mag doen voor de rest van mijn leven.