Ik ben dat niet gewend

Ik ben dat niet gewend
dat mensen naar mij lachen
pruillipje omlaag
sombere ondertoon.

Ik ben dat niet gewend
dat ik moet werken
handen uit de mouwen
dat ben ik niet gewend.

Ik ben dat niet gewend
om te presteren
ik wil dat niet meer doen
nog verder leren.

Ik ben dat niet gewend
dat mensen naar mij vragen
ik kijk wel uit
om op te komen draven.

Ik kan niet, zegt de trage
en daarom kan hij niet.
Ik ben dat niet gewend
op eigen benen te gaan staan.

Ik ben dat niet gewend
begrijp je wel.
En als je dat niet snapt
dan kras maar op.

En zo bleef Janneman
zijn lange leven lang
alleen maar dom.
Te denken was hij niet gewend.