Je bent niet degene die je denkt dat je bent....

Je bent niet degene die je denkt dat je bent;
wellicht wordt je degene waartoe je bestemd bent te zijn.

Drager van het DNA van je beide ouders zijn jij en ik op de wereld gekomen als een kleine baby en uitgegroeid naar een mate van volwassenheid. Er zal nooit meer een kindje geboren worden zoals jij. Jouw uniciteit is een groot geheim.
Menigeen onder ons die weduwe of weduwnaar zijn, of, gescheiden mannen en vrouwen onder ons, hebben kinderen. En, een andere helft van de singles hebben broers en/of zussen. En oneindig is die variëteit van al die duizenden individuen die zich bij funky fish hebben aangesloten in onze zoektocht naar vriendschap en liefde.

Mijn lieve moeder was het elfde kind van ouders die twaalf kinderen ter wereld brachten. Deze grootouders heb ik nooit gekend. Mijn moeder in het bijzonder bracht mij liefde voor God bij en het was vooral mijn vader die daar nog duidelijker vorm aan gaf tijdens m'n groei naar volwassenheid.
Boven de trapleuning van onze gang hangen de stambomen van m'n beide grootouders en bij elke stamboom volgen dan enkele honderden nakomelingen.
Nu zijn deze vier stamouders dragers van het DNA van naar schatting een paar duizend mensen die geleefd hebben en nog leven.
Bijna alle kinderen, op mijn vader na, van opa en opoe, de ouders van m'n papa, zijn uitgezwermd zo rond de zestiger jaren naar Canada en zij gewonnen zonen en dochters, kinderen en kleinkinderen. Ruim dertig jaar geleden bezochten mijn vrouw en ik een familie reünie in Canada die toen al door een paar honderd familieleden werd bezocht. Mijn oudere broer van bijna tachtig heeft er een hobby van gemaakt om al die familielijnen uit te plussen.

Naast alle mooie dingen die ik van mijn familie zou kunnen benoemen, ben ik ook getuige van zeeën van verdriet en tragedies. Het lijkt er soms op dat niet een ieder tot zijn of haar bestemming komt zoals dat aanvankelijk door onze Schepper is bedoeld. En, ondanks het feit, dat er soms veel mis loopt in onze levens, blijven we toch op zoek naar het verloren paradijs. Wat vroeger misschien mis is gegaan willen we maar al te graag herstellen en we verlangen met heel ons hart naar nieuwe kansen.

Soms ontbreekt het ons aan inzicht hoe we zelf in elkaar steken en volgen we de drang van ons bloed omdat we er de voorkeur aan geven om samen met een partner onze weg te vervolgen.
Om en nabij de helft van de blogs op ff lees en volg ik en regelmatig ben ik blij verwonderd over enkelen die over een pastorale gave beschikken, af te lezen aan de commentaren die zij bij de blogs plaatsen.

De paar laatste maanden heb ik drie pastorale boeken gelezen waarin heel veel cases beschreven worden van individuen die zich ontworsteld hebben aan talloze familietragedies. Familietragedies van verwonde mensen. De schrijfster, Simone Pacot is emeritus advocate van het gerechtshof van Parijs. "Samen met het team van de stichting Bethasda geeft zij sinds vele jaren sessies over het doordringen van het evangelie tot in de diepste diepten van het menselijk wezen."
Ik zelf heb gewoon weer de tijd nodig om de gelezen stof te laten bezinken. Wanneer ik de verhalen van menige blogger lees, dan lees ik ook datgene wat niet in de desbetreffende blog verwoord is geworden. Geweldige mannen en vrouwen die worstelen met de restanten van hun verleden. Het is soms, waar het om ons innerlijk leven gaat, net als bij die onzichtbare ijsbergen onder het water.
Het ontroert me soms welke "bergen" in de scholen en de onderlinge mails allemaal benoemd worden. En....."het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt ons van alle zonden".