Vergeven en loslaten

Sinds ik in het geloof ben heb ik stapje bij stapje leren te vergeven en los te laten, makkelijk is dat niet altijd geweest.
de laatste weken achtervolgen mij de bovenstaande twee woorden, of beter gezegd deze twee worden komen steeds voor in zowel mijn gedachten, de boeken die ik lees en in de kerkdienst.

Zo dacht ik bij mij zelf vorige week zondag wat is vergeven nu eigenlijk? wat betekend het voor mij? Voor mij betekend vergeven loslaten! loslaten van je boosheid/ haat los laten van je vergeldingsdrang. Voor mij is het loslaten van je vergeldingsdrang niet het zelfde als het recht zijn loop laten doen, of mensen op een rustige manier laten weten dat jij het er niet mee eens bent Wel laat het over aan de juiste persoon en ga niet eigen rechter spelen

Toen ik net in de kerk kwam had ik heel veel boosheid in mij om allerlei dingen die ik had meegemaakt en mij en mijn gezin is aangedaan. Ik was zo ontzettend boos van binnen, elke vorm van kritiek zag ik als een afkeuring van mijn hele persoonlijkheid. Ik voelde mij klein, nietig, en vooral minderwaardig aan de rest, ook al wist ik verstandelijk dat ik best wel oké was. Ik had het gevoel dat ik blij moest zijn met wat ik kon krijgen al waren dat kruimels. Ik protesteerde alleen van binnen en durfde bijna niets te zeggen of te laten weten dat ik het anders zag en deed ik dat dan was ik net een tonnetje buskruit.

Toen ik net in de kerk was en had erkend ja God bestaat en hij is er voor mij besefte ik dat ik geen haatgevoelens en vergeldingsdrang meer had naar de mensen die mij 11 jaar lang gepest hadden de pijn was weg, wat een heerlijk gevoel was dat. Soms kom ik nog wel eens iemand tegen van die tijd, weglopen doe ik dan niet meer. soms komt het tot een gesprek ik kan dan zonder haat of pijn zeggen dat ik het toen niet zo fijn had. Waarom ik dat doe? niet uit wraak, niet uit vergelding maar wel om mensen bewust te maken.

Bij sommige dingen is vergeven moeilijker of zoals een boek aangaf wat voor verwondingen heeft die zonde jouw en je familie aangedaan. Vanaf het begin dat ik in de kerk was kreeg ik maar te horen je moet vergeven niemand is zonder zonden God heeft jouw vergeven nu moet jij ook iedereen vergeven die jou wat heeft aangedaan.

Je kan niet iemand verplichten om te vergeven, hiermee lijk je te zeggen dat wat gebeurt is stelt niets voor. Sommige verwondingen zijn zo groot dat je daar de tijd voor nodig hebt en moet zoeken hoe ga ik dat vergeven op welke manier. Zeker als iemand jouw kind wat aandoet is dat heel moeilijk, immer hij heeft niet alleen jouw kind wat aangedaan maar ook de hele familie.

mijn dochter was 1 dag 3 toen haar iets werd aangedaan waar geen enkele ouder aan wil denken, hoe vergeef je zo iemand met name als je niet weet welke persoon dat is geweest. Na ongeveer 8 jaar achterom kijken, boos, verdrietig en wanhopig te zijn geweest dacht ik het moet nu stoppen. Ik heb het geen wat mij aangedaan is los gekoppeld van wat hij mijn dochter heeft aangedaan en mijn stuk vergeven /losgelaten zoals ik het zelf liever noem, Mocht ik echter ooit weten wie het is dan zorg ik wel dat de politie dit ook weet, niet om wraak maar wel om te voorkomen dat een ander kind dit ook overkomt.

Het laatste en moeilijkste deel van vergeven is je zelf vergeven en het herwinnen van je zelfrespect je eigenwaarde. met het hervinden van mijn eigenwaarde heb ik het laatste restje boosheid los kunnen laten. Ik weet immers wie ik ben en wat ik waad ben niet alleen verstandelijk maar ook gevoelsmatig.

Een botte opmerking mensen die mij kwetsen of zeggen dat ik niet goed genoeg ben het niet op de juiste manier doe, natuurlijk raakt het mij maar ik leg het naast mij neer het is hun mening!

Mijn vriendenkring binnen het geloof wordt groter waardoor ik soms iemand mening deel (zonder naam en toenaam) en zeg hoe denken jullie hier nu over zie ik het zo verkeerd? en ik ga er over in gebed. ik wil met alles bij mij zelf blijven, wat zegt god mij in deze

God vind mij goed zoals ik ben en natuurlijk hoeft niet iedereen het met mij eens te zijn maar ik laat mij niet meer door niemand "klein" maken en wijs maken dat ik geen eigen mening mag hebben of niet blij mag zijn met wie ik ben, dat ik moet veranderen, anders zijn/ doen dan ik ben
Ik ben ik en ben blij met wie ik ben en hoe ik mij voel , feedback ja dat is welkom, afbrekende kritiek of veroordelingen niet! "Ik ben de dochter van de allergrootste koning dus ik ben een prinses"

laatst zeiden een aantal mensen tegen mij wat ben jij een zelf bewuste vrouw en jij bent nooit verlegen/ zit nooit om een word verlegen. Eerst was ik verbaast " ik niet verlegen?" en toen besefte ik mij inderdaad ik niet zo snel verlegen meer ben, immers ik weet wie ik ben en hoe waardevol ik ben in God zijn ogen.

Dank u Heer dat ik de afgelopen jaren zo hard aan mij zelf heb mogen werken en dat u mij hebt laten zien wat u zelf al wist vanaf mijn eerste ademhaling