Gevang (gedicht+blog)

Gevang


Langs het fietspad
van het gevang
groeit het gras
tussen de tegels

Niemand die
zich afvraagt
hoe zij sliepen

En wat voor
kleur de hemel
vandaag heeft

Slechts tegeltjes
aaneen geschakeld
met donkergrijs motief

Maken plaats voor
weer een dag
geplakt achter
het gevangenisbehang


Toelichting bij gedicht 'Gevang'

Als ik naar mijn werk ga, fiets ik 's ochtends in alle vroegte langs een gevangenis. En dan zie ik hoe er mensen uit de gevangenis komen die de nachtdienst gehad hebben, en de mensen die de volgende dienst op zich nemen. Ze lopen achter een hek met prikkeldraad dat de afscheiding vormt tot de weg naar de ingang van de gevangenis en het fietspad.

De gevangenisbewaarders en overig personeel bevinden zich in een stukje niemandsland, er is alleen de weg die naar de gevangenis leidt. Zijn die mensen dankbaar, die er werken? Dankbaar dat ze werk hebben. Wat gaat er in deze mensen om, willen ze het hun 'klanten' naar de zin maken, of zien ze hen als een gevaar waar de samenleving hen om veroordeeld heeft?

Een gevangene is toch ook meer dan datgene waar hij voor veroordeeld is. Een mens met een geschiedenis en in ieder geval een vader en moeder, misschien broers en zussen, een partner wellicht en kinderen. Komend vanuit een heel andere tijd waarin hij of zij misschien wel op het rechte pad bleef.

Het doet mij denken aan Jezus. Hoe zou die naar deze mensen gekeken hebben? Met een grote mate van ontferming stel ik mij zo voor. Met een juist oordeel over wat er mis is gegaan, maar ook met een groot hart dat iemand zijn daden niet is. Dat na boete er vergeving mag zijn, en iemand opnieuw een kans krijgt. Als de geest deze verantwoordelijkheid aan kan.

Hoe blij mogen mensen zijn als ze aan de goede kant van de muur van de gevangenis leven, er werken en 's avonds naar huis kunnen. Of slechts op bezoek. Of mensen die gevangenen in contact brengen met het geloof, wat op zo'n plek tot wonderen kan leiden.

Steeds is er de mogelijkheid om zelf te bepalen waar je die dag bent en welke kant je leven opgaat. Een keus die mensen in een gevangenis maar ten dele hebben, zij leven binnen de gevangenismuren. De kant die hun leven opgaat, wordt bepaald door anderen.

Als God in je leven komt, kan zelfs de gevangenis een plek worden van nieuwe 'vreugde' hoewel je nog steeds vast zit. Wie ben ik om erover te oordelen. Ik kan alleen zeggen dat ik blij ben met mijn vrijheid en even stilstond bij dat gegeven hier via dit gedicht.

Hoe zit het met jouw vrijheid in je leven?