De metro in Camaragibe

Nog vier dagen en dan vertrekt ons vliegtuig weer via Rio de Janeiro naar Amsterdam. Wat een (werk)vakantie hebben we gehad !
We hadden het lef om gedurende een hele maand onze kinderen en kleinkinderen in Brazilië te bezoeken.
Voordat onze zoon zijn toekomstige vrouw leerde kennen hadden ze onafhankelijk van elkaar al het idee dat het Gods bedoeling was dat ze betrokken zouden worden om het evangelie te brengen in Brazilië.
De achterliggende vijf jaren hebben ze zich op allerlei fronten actief voorbereid om deze droom waar te maken.

Net op het moment dat m'n zoon als i.c.t.-er bij de Gemeente Den Haag door zou breken voor een fantastische carrière stond het sein op groen af te reizen naar Brazilië. Bewust kozen ze voor de roeping van hun hart.
Na hun training op een bijbelschool in Schotland doorliepen ze het achterliggende jaar eerst nog een training als aankomend missionaris via Jeugd met een Opdracht (Youth with a Mission).Van Zuid naar Noord in het Amazonegebied doorliepen ze verschillende trajecten van actieve evangelisatie. In nog geen anderhalf jaar hebben ze nu hun derde woning betrokken in Camaragibe, vlak bij de grote stad Recife in Noord Oost Brazilië.

In de achterliggende maand heb ik genoten van al die wisselende contacten met overwegend jonge mensen die hier op de basis JOCUM in Camaragibe hun discipel schaps traing (D.T.S.) volgen. We vormen hier een soort van leefgemeenschap van zo'n zeventig mensen vanuit verschillende nationaliteiten.
In 1950 telde Brazilië nog zo'n vijftig miljoen mensen en nu is dit land uitgegroeid tot een bevolking van meer dan twee honderd miljoen. De helft van de bevolking heeft een leeftijd van onder de twintig.
Gisa, m'n vrouw, en ik hebben ons een paar keer in het woeilige uitgaansleven gestort via taxi's, de bus en de metro. Dit zijn belevenissen die je nooit weer vergeet. De afstand tussen Camaragibe en Recife is ongeveer twintig kilometer en de metro met stopplaatsen bij zo'n 15 tussenhalte's doet er ongeveer drie kwartier over. Bij het instappen zoek je bliksemsnel een plek om nog een plaatsje te kunnen bemachtigen.
Het reizen per openbaar vervoer kost bijna niks en dit geeft "verkopers" de mogelijkheid om via de metro hun waar aan de man te brengen.
Het is dan ook in de metro hun herrie van jewelste, te vergelijken met een markt waar martkooplui met luid stemgeschal hun waren aanprijzen. Hier gaat het om flesjes gekoeld water, zakjes popcorn, wasknijpers, oordopjes voor afluisterapparatuur en nog veel meer dingen. Elke tien seconden passeert luid roepend weer een verkoper. De helft van de passagier kauwt gedurende de reistijd op de popcorn of koopt een flesje water. Het is hier dan ook moordend warm.

Ik observeer gezichten van Braziliaanse schonen en zie de trekjes melancholie op de gezichten. Soms lijkt het of ze denken: "Wat staat me straks thuis te wachten?" De economische tegenstellingen in dit land zijn enorm. In het straatbeeld van een willekeurige plaats vind je letterlijk honderden kleine winkeltjes. Het lijkt wel of de helft van de bevolking uit kooplui bestaat om enkele reals (ongeveer 30 cent) bij te verdienen om hun hoofd boven water te houden.
Camaragibe, een plaats van zo'n vijftigduizend mensen barst uit z'n voegen omdat de bevolking zo snel groeit. Tientallen onverharde weggetjes worden steeds langer omdat er voortdurend clandestien bijgebouwd wordt.
In een straal van zo'n duizend meter waar wij ons bevinden, staan wel een stuk of zeven kerkgebouwen. De meeste inwoners zijn rooms katholiek. Echter de evangelischen worden geschat op zo'n twintig procent van de bevolking. Hier is het belijden van je geloof in God en in Jezus nog "een doogewone zaak", misschien een beetje plastisch uitgedrukt. Om jaloers op te worden.

Vandaag, zaterdag, reisden we met twee taxi's naar Recife, de kustplaats.
Met z'n zevenen genoten we enorm van het spel van lucht, zon, zand en golven. En net als in de metro werden we voortdurend op het strand aangesproken door verkopers die graag iets van hun waren wilden verkopen. Met veel elan, maar niet opdringerig.
Boordevol indrukken reizen we met een paar dagen weer af naar Europa.