Kost "alles" soms energie?

Als nooit tevoren verlang ik er naar om, gedurende een zeer lange tijd, een stress-loze periode in te gaan. Ik zou bijna zeggen, oude mensen van midden zeventig, hebben daar, na een leven van hard werken, toch wel recht op.
Een beetje stress geeft mensen ook wel een kick. Mensen zoeken naar uitdagingen, of je nu oud of jong bent. In die wirwar van keuze momenten wil je graag alles goed doen.

Mijn vrouw en ik hebben bewust gekozen voor een groot gezin. Dat daar een hele reeks van kleinkinderen op zouden volgen, konden we ook niet voorzien. Ik bedoel dat ironisch; ik ben maar wat gek op m'n nazaten.
Wat ik wél moet leren, of, beter gezegd, waar ik me blijvend van bewust moet zijn, dat ik de moeiten die onze volwassen kinderen hebben te doorstaan, bij hen zelf laat liggen, en, voor zover dat mogelijk is, steeds op een gepaste wijze enigszins afstand houden.
De bijbel geeft een praktisch advies: "Laat niemand lijden als een bemoeial". Met m'n empathisch vermogen heb ik veel mensen van dienst kunnen zijn. Echter...... het is een Godsgave om je tijdig terug te trekken.
Kinderen, broers en zussen, verwanten en vrienden maken een tijd lang deel uit van je leven. Voortdurend zit je in een stroomversnelling van geven en nemen.

Het lijkt wat oneerbiedig wanneer ik me de Here God voor zou stellen als een enorme Krachtbron, en, wanneer we op deze Krachtbron eenmaal zijn aangesloten, dat dan alles verder van een leien dakje zou gaan.
De Here God is de meest verheven intelligente Krachtbron. Hij is voor alles, de Persoon, die zich op verschillende wijzen openbaart. Toen Jezus op aarde kwam, zei Hij van Zichzelf: "Wie Mij heeft gezien, heeft de Vader gezien." Door Jezus heb ik tevens de Vader leren kennen.

Binnen het gezinsleven en verder uit de relaties van een vriendenkring ontvang je heel veel levensvreugde en doe je energie op uit die levens vervullende contacten. Anderzijds, bemoeienis met een andermans noden en angsten vraagt ook weer veel energie. Hoe houd je de balans?
Wanneer ik kijk naar het leven van Jezus, dan springt daaruit dat Hij veel tijd doorbrengt in gebedscontact met z'n Vader. Dat was een geheim waar door Hij Zichzelf leeg kon schenken in die massa's mensen die Hem opzochten. Hij luisterde naar hun problemen en Hij genas hun ziekten.

Ik heb het idee dat God me af en toe echt gebruikt in relatie tot mensen die ik tot m'n vriendenkring reken. Ik moet me er van bewust zijn dat ik me zelf ook elke dag moet laven aan de Bron. God is een god die ook m'n krachten wil vernieuwen. Ik realiseer me dat het af en toe verdraaid moeilijk is om balans te houden in de hectiek binnen het intermenselijk verkeer van vragen en nemen.
Ik maak in m'n gedachten mindfulness los van haar boeddhistische kaders en les m'n dorst aan de Bron, stromen van levend water. Hij is een Persoon, die steeds bij vernieuwing elke leegte in m'n leven opvult en mij voorziet van een oneindige energie.
En ik leer ook niet eigenwijs te zijn wanneer ik me door Hem laat gezeggen: "Kom maar tot Mij, wanneer je vermoeid bent. Ik zal je rust geven."