Het beste advies dat iemand me ooit gaf

Op iemands vraag wat de belangrijkste tip was die iemand me ooit gegeven heeft, moest ik lang nadenken. Ineens wist ik het.
M'n gedachten landden bij een gesprek tussen de rector van een bijbelschool en mijn persoon. Ik was toen 21 jaar. Vol enthousiasme had ik me in m'n twintigste levensjaar gestort in een twee-jarige opleiding van die bewuste bijbelschool. Ik wilde de hele wereld bekeren.

Ik had echter buiten de waard gerekend. Na een jaar studeren kwam ik in een diepe depressie terecht. Wanneer ik m'n bijbel bestudeerde dan filterden m'n ogen uitsluitend de teksten die handelden over Gods straffende oordelen.
Bij de zang- en muziekleraar oefenden we christelijke liederen en tijdens het zingen wachtte ik in angstige spanning het moment af dat ik dood neer zou vallen, net als dat gebeurde bij Ananias en Saffira uit het boek Handelingen. Tijdens het volgen van de lessen, kon ik alleen maar denken: "Ik moet hier weg; ik moet hier weg....."
En toen kwam dat gesprek met de rector.
"Wanneer je hier weg loopt, waar je ook komt, je neemt overal jezelf mee.
Het zal jouw probleem niet oplossen". Hij schetste een eenvoudige tekening op het schoolbord van het klassenlokaal en tekende daarop een heuvel met drie kruisen. Hij maakte me duidelijk, dat m'n hele leven door m'n gevoelens altijd alle kanten op zouden blijven vliegen. Maar......... wat daar op Golgotha twee duizend jaar geleden gebeurd is, dat is een vaststaand feit in de geschiedenis. DAAR LIGT DE ZEKERHEID VAN JOUW GELOOF. Dat gesprek speelde zich af op een vrijdag.

Die middag gingen alle studenten voor een vrij weekend naar huis, behalve ik. Ik had om te reizen geen cent te makken. Ik bleef moederziel alleen achter op school die tevens ons internaat was. Toen alle studenten naar huis waren gegaan, gooide ik me verslagen op m'n bed. Het liefst zou ik niet verder willen leven. Wat moest ik?
Tijdens die momenten greep God in. Buiten m'n "eigen" bewustzijn om, landde een gedachte: "Ik ben een nieuwe schepping". De gedachte herhaalde zich, en nog eens. Gelijktijdig toen ik me realiseerde wat ik dacht en voor mezelf zachtjes uitsprak, werd ik als het ware van m'n bed opgetild. Buitenaardse blijdschap nam bezit van me terwijl ik realiseerde, daar moet ergens een bijbeltekst wezen die deze gevoelens en gedachten onderschrijft. Na enkele minuten zoeken vond ik 2 Cor.5:17, dat elke persoon die in Christus gelooft, een nieuwe schepping is. Dat het oude is voorbij gegaan en dat er voor die persoon een nieuw leven is aangebroken.
Enkele dagen later wilde de oude twijfel opnieuw bezit van m'n hart nemen. En weer, kwam als het ware een buitenzintuigelijke gedachte naar me toe: "Het bloed van Christus, dat is de prijs die Jezus voor jouw zondige leven heeft betaald. Verder hoef je niets te doen. Deze gedachte kwam met zoveel gezag naar me toe, dat ik na deze ervaring bijna nooit meer getwijfeld heb omtrent de zekerheid van m'n verlossing.

Jawel, meerdere keren tijdens m'n leven kwam ik nog terecht in mistige gebieden. Na m'n bijbelschooljaren kwam ik terecht in een ongeveer twaalf jaren durende carrière als inrichtingswerker. In de loop van zeven cursusjaren volgde ik meerdere opleidingen. Alles wat met psychologie te maken had vond ik ongelooflijk boeiend. Zo kwam ik in het bezit van wel honderd zelfhulpboeken. Tijdens een paar bezoeken bracht ik al deze boeken naar de Slegte, één van Nederlands grootste tweedehands boeken zaken. Ik deed dat vanuit een daad van geloofsgehoorzaamheid, en steeds, en steeds viel ik weer terug op die ervaring van dat moment toen God vanuit z'n heilig Woord tegen me zei, dat ik dank zij dat geweldige offer van Jezus voor eens en voor altijd zijn eigendom zou zijn. Hij hielp me met het terug brengen van al die zelfhulpboeken door me duidelijk te maken dat ik voor dit ingewikkelde moeilijke leven niet afhankelijk was van krukken maar mocht vertrouwen op voor elke dag een portie genade om te leven overeenkomstig Zijn wil.


Deze blog is eerder geplaatst in januari 2014.