Jodenstreek van Ron Polak

Zo en dan leef ik als soort van voortvluchtige in Duitsland. Bijna twee weken onder de sterren geslapen. Het is werkelijkwaar niet normaal hoe venijnig en recursief veroordelend de psychiatrie is in Nederland. Het was dan ook een jodenstreek van onze joodse vriend Ron Polak om mij aan te raden naar het RIAGG te gaan. Ga daar nooit heen, beste mede-visjes! Die psychiaters verdienen over jouw rug in samenwerking met de farmaceutische industrie tonnen per jaar.

Wat een ellende hier. Het wordt gelukkig 's nachts wat warmer, bovendien heb ik wat tijdelijk onderdak gevonden bei einem Stadtladen. Maar in het begin op gras liggen terwijl die beesten van de psychiatrische ziekenhuizen mijn rechterschouder helemaal kapot gefixeerd hadden om je injecties te kunnen toedienen terwijl je al ligt in de ruimte waar je moet wezen en zij met meer dan tien man zijn. Zie dat maar eens recht te praten, smerige psychiatrische verpleegsters en verplegers. Tegen een uur of drie word je vaak wakker van de kou, of er komt een mede zwerver je wakker maken omdat hij iets van je wil. Een uurtje later begint het toch al licht te worden. Het eerste nummerbord dat ik zag nadat ik eens goed kon bijslapen in mijn huidige slaapplek was 'MZ ZZ 7272'. Grappig toeval, weer.

Het enige wat ik wil is gewoon een normaal burgerleven leiden, helemaal geen slechte bedoelingen heb ik op het oog. Ik moet me nu ook haasten want iemand anders wil op de PC. Doegg.