Trots zijn mag!

vrijdag was een lange dag mijn werk begon om 7:00 uur en eindigde om 23:00 Tot 18:30 heb ik gewoon met de kinderen gewerkt en na die tijd hadden we een avond met de ouders
Toen ik thuis kwam was ik moe maar voelde ik mij heel goed, dit gevoel kon ik toen nog niet omschrijven.

Zaterdag werd ik wakker en ik voelde mij alsof ik zweefde, nu wist ik het wel een naam te geven trots ik was en ben trots op mij zelf. Ik ben niet zo gauw trots op mij zelf en als ik al iets van trost voel dan schuif ik dat gauw weg met de woorden : ja maar eigenlijk komt het door.....het is meer de verdienste van...... " of ja "maar dat is toch normaal'Ook kreeg ik de indruk door dingen die er zowel in de bijbel staan als die je soms in kerk hoort trots niet mag,onlangs las ik in een oude Elisabeth bode dat trots zijn mag gezonde trots dan wel, niet de hoogmoed waar de bijbel over spreekt.

Zaterdag voelde ik mij dus trots waarom zal je je af vragen.

Ik was als kind een klein verlegen meisje wat zeker haar eerste 6 jaar veel in het ziekenhuis heeft doorgebracht, doordat ik zo vaak ziek was voelde ik mij al erg onzeker, ik wist dat ik voorzichtig moest zijn mij niet te druk mocht maken en vooral altijd op tijd mijn medicijnen moest innemen, ook al speelde ik net lekker buiten of bij een vriendinnetje ik moest naar huis. Gelukkig is dat alles sinds mijn 9e verleden tijd. Vanaf mijn 7e tot mijn 18e ben ik heel erg gepest op school en tja dat doet niet veel voor je eigenwaarde. Trots ik wist amper dat dat woord bestond. Vanaf dat ik het geloof heb aangenomen weet ik dat ik mag zijn wie ik ben,dat gevoel was en is heel fijn. In de kerk krijg je ook regelmatig te horen dat trots niet mag of in het gunstigste geval dat je het allemaal aan God te danken hebt dus dat dat trotse gevoel minstens gedeeld moet worden. Voor mij bracht dit veel verwarring, ik mag zijn wie ik ben maar tegelijkertijd is wat ik doe niet mijn verdienste?

De pesters heb ik het een paar jaar geleden allemaal vergeven,eigenlijk direct na het aannemen van het geloof verdween mijn boosheid (zeg gerust maar haat) richting hun. Ik wist/ weet echter dat het geen wat ik heb meegemaakt invloed heeft hoe ik denk en handel. Denk patronen verander je niet zo gauw, je bent zo gewend om op een bepaalde manier te reageren/ handelen waarom doe je dat zo? wil ik dit wel echt zo?

Een paar maanden geleden ben ik dus begonnen om alles uit te pluizen. Waar komen al deze gevoelens vandaan hoe kan ik dit veranderen hoe kan ik meer van mij zelf houden zoals God dit doet. Iedereen kent de spreuk wel die zegt dat je van je buur net zo veel moet houden als van je zelf, bij mij was die spreuk jarenlang pressies anders om ik moest van mij zelf leren houden zoals ik van andere hield en mij zelf zien zo als god dat doet.

De cursus grenzen stellen die ik 2 jaar terug heb gevolgd was stap 1. Tijdens deze cursus heb ik geleerd NEE zeggen mag!
Nu dus de volgende stap om uit te pluizen waarom ik alles zo doe en beleef. Hoe meer ik uitzoekt, hoe meer ik er achter kom dat alles in elkaar verweven zit en hoe lichter en leuker mijn leven wordt.

Afijn nu over vrijdag. om 19:00 waren alle ouders er die zouden komen en begon de avond, Omdat de meeste ouders van niet Nederlandse komaf zijn vinden deze avonden meestal in twee talen plaats ik spreek Nederlands en een ouder vertaald het dan in het Engels. Engels verstaan gaat mij over het algemeen goed af, spreken gaat wat minder soepel waardoor ik dit vaak niet durf tijdens dit soort avonden. Vrijdag heb ik zelf alles in het Engels gedaan, waarbij ik direct zei "ik probeer alles in het Engels te vertellen kom ik er niet uit dan schakel ik over naar het Nederlands wat .......... dan zal vertalen. We hadden een lange agenda en ik heb alles met een heel klein beetje aanvulling keurig in het Engels gedaan.

De volgende dag toen ik die trotse gevoelens had, zag ik mij zelf weer als dat kleine verlegen meisje die tijdens haar spreekbeurten geen woord kon uitbrengen, stamelend zich er doorheen werkte of zo snel sprak zonder ook maar iemand aan te kijken dat ze niet te verstaan was. Van dat kleine meisje was vrijdag niets dan ook maar niets aanwezig. Daar stond ik toch maar voor een groep ouders alle zaken te behandelen die nodig waren, en dat waren echt geen makkelijke onderwerpen.

Mijn gevoelens heb ik zaterdag ochtend direct met een vriendin gedeeld, leven de app. Ook had ik het gevoel dat God zelf tegen mij zei goed gedaan dochter van mij.

Dit gevoel trots te zijn op mij zelf voelt zo fijn, ik kan met god de hele wereld aan. Natuurlijk ik weet er zullen tegenslagen blijven komen dat hoort nu eenmaal in het leven, maar dit gevoel pakt niemand mij meer af.

Een uitspraak van iemand uit de kerk wil ik met jullie delen het is voor mij een beetje mijn lijfspreuk, waarmee ik mij zelf laat weten je mag er zijn!

Hij is de aller grootste koning Je bent de kostbare dochter van de aller grootse koning dus je bent een prinses.

Als ik mij klein en nietig voel haal ik deze tekst voor mij zelf aan en weet ik ben kostbaar ik mag zijn wie ik ben!