Je bent het wachten een beetje moe

Je bent het wachten een beetje moe.
Moeder leeft niet meer.
Nog niet zo lang geleden is vader opgenomen
in een verzorgingshuis.
Omdat je fysiek niet zo sterk bent
ging de baan van jouw dromen aan je neus voorbij.
Je hebt een getrouwde broer en een getrouwde zus.
Ze hebben beiden kinderen.
Tijdens de schoolvakanties weten ze jou wel te vinden.
Je vindt het moeilijk "nee" te zeggen.
Eigenlijk vind je het nog wel leuk ook dat er een beroep op je wordt gedaan.
Je had liever een eigen spulletje gehad en kinderen over de vloer.
Eén ding troost je nog.
Toen je vannacht wakker werd, moest je heel sterk denken aan:
"Wanneer ik ontwaak, dan ben ik nog bij U."
Deze tekst bleef gewoon een tijd lang in jouw gedachten hangen.
Het fijne was, jouw overtuiging: "Het is nog waar ook!"
Ik voel dat niet altijd zo, maar nu realiseer ik me:
Wanneer ik ontwaak, dan ben ik nog bij U.
Hij is bij me.
Hij vertrouwt me.
Als geen ander heeft Hij er weet van dat ik me dikwijls heel erg alleen voel.
Nee, ik doe niet aan mentale zelfkastijding.
God zij dank, heb ik een stel leuke hobby's.
Maar dat ene, ja, dat knaagt dikwijls aan me.
Ik had zo graag over de kracht beschikt
om meer stuur aan m'n leven te geven.
Nee, ik ga niet bij de pakken neerzitten.
Ik koester me ook niet in zelfmedelijden.
Dat boeiende leven blijft een uitdaging voor me.
Dan is zelfs de nacht een licht voor me.
Komende dag ontvang ik weer de genade er tegen aan te gaan.
Sombere overpeinzingen moeten vlieden.
"Wanneer ik ontwaak, dan ben ik nog bij U".