Over relaties

Vanmorgen, onderweg naar de supermarkt, zat ik na te denken over dat brede spectrum van relaties. Wanneer ik naar m'n leven kijk, dan is dat een continue leerschool en uitdaging om ongehavend tevoorschijn te komen in die veelheid van relaties, en, met de intentie om geen enkele medeburger te beschadigen.

Relaties heeft ook veel te maken met de beschikbare energie die je hebt en dat is voor een ieder verschillend.
Ter onderscheiding, heb je de relatie naar jezelf toe.
Wanneer het goed is, onderhoud je een fijne relatie met jezelf. Dan heb je een goed zelfbeeld. Eerlijk gezegd, ik ga daar nog wel eens wat krampachtig mee om.

De relatie naar God toe. Had ik decennia nodig om m'n best te doen om Hem te behagen, dan kan ik zeggen daar nu wat relaxter mee om te gaan. Elke keer prikkelt Hij me tot wederliefde en dan ervaar ik een intense dankbaarheid dat Hij geen hoge eisen stelt aan mijn gebrekkige reacties.

De relaties tussen vrienden.
Wat is één enkele relatie met een vriend en/of vriendin al van heel grote waarde, laat staan, twee, drie of vier vrienden. In vriendschappen met veel diepgang blijf je meestal toch wel beperkt tot een stuk of vijf. Wanneer ik bij mij zelf blijf, dan is dat in mijn geval wel zo.

Wanneer je over een goede sociale cohesie beschikt, dan ligt jouw grens waarschijnlijk toch in de buurt van zo'n vijfentwintig personen.
Hierbij reken ik niet het gezin en de persoonlijke familie waartoe jij behoort.
Ik heb me laten vertellen, dat voor mensen met een pastorale gave die grens ligt bij zo'n zeventig personen.
Je mag van een relatie spreken, wanneer er sprake is van een natuurlijk evenwicht tussen hoor en wederhoor. In beginnende relaties is het steeds even aftasten waar het om de gemeenschappelijke en gedeelde interesses gaat.

Omdat ik al wat ouder ben, voel ik me een beetje een kleine patriarch die aan het hoofd staat van een gezin van kinderen, kleinkinderen en aangetrouwde kinderen van zo'n vijfentwintig personen. Vanuit een getrouwde positie doen we dat natuurlijk wel samen. Dat samen zijn van bijna vijftig jaren is natuurlijk wel een groot voorrecht.

De familiecultuur waar je uit komt, dat neem je je hele leven mee.
Wanneer ik de bijbel bestudeer, dan ontdek ik, dat God veel aandacht heeft voor gezinnen en families. Hij maakt Zich bekend als de God van Abraham, Izaäk en Jakob.
Om het met een ouderwets woord te benoemen, wanneer je voort komt uit een godvrezend voorgeslacht, dan mag je de Here God daar oprecht dankbaar voor zijn.