't Romantische leven van Gerrit en Jacoba

Het romantische leven van Gerrit en Jacoba von Kauw.
Gerrit en Jacoba stammen beiden uit een roemruchte kauwenfamilie.
Het grappige is dat het er de schijn van heeft dat het buurtschap
van Gerrit en Jacoba naar hen vernoemd is; Kauwenhoven.
In deze buurtschap van enkele honderden huizen nabij Bunnik
in de provincie Utrecht wonen enkele duizenden kauwen.
Ik vertel de lezers van ff niets bijzonders wanneer ik stel
dat het volkje kauwen bestaat uit uiterst charmante vogels
met een hecht gezinsleven.

Zowel Gerrit als zowel zijn kersverse bruid Jacoba komen beiden uit een gelukkig kauwengezin.
Gerrit moest met een heuse bruidsschat over de drempel van het nest
van z'n schoonouders komen om in aanmerking te komen in het huwelijk te treden met hun lieftallige dochter Jacoba.
Gerrit werd gewikt en gewogen.
Hij had z'n zondagse kauwenkostuum aangetrokken en zag er uiterst charmant uit. Jacoba's broers zagen het wel zitten wanneer hun familie verrijkt werd met zo'n innemende kauw. Na een bezinning en familieberaad van ongeveer drie dagen werd officieel besloten dat
Gerrit en Jacoba samen in de echt zouden worden verbonden.

Jacoba's schattige kauwenhart bonsde van jewelste
wanneer ze schalks keek naar haar charmante aanstaande echtgenoot.
Dat was iets waarover zij tijdens haar talrijke vluchten, samen te midden
van andere kauwen, altijd over gedroomd had.
Tijdens de huwelijksceremonie zat Gerrits kauwenpak onberispelijk.
Wat zat die jongen toch mooi in de veren.
Ook de weersomstandigheden tijdens de huwelijkssluiting kon niet beter.
En de ambtenaar van de burgerlijke stand uit Kauwenhoven hield een ontroerende toespraak omtrent de plichten en geneugten van getrouwde kauwen.

Het duurde dan ook niet lang dat Geertruida, in het nest wat ze samen gebouwd hadden na deze huwelijkssluiting, enkele eitjes legde.
Het was onbetwistbaar dat Gerrit de vader was.
En niet lang daarna, toen de eitjes uit kwamen, was er een heus kauwengezin ter wereld gekomen. Je wilt niet weten wat voor een vrolijk gesnater dat was in het buurtschap Kauwenhoven.
Toen de jonge vogeltjes nog babietjes waren, vloog Gerrit af en aan om hen van voedsel te voorzien. Ja, het vaderschap kende ook zo z'n verplichtingen. Ontroerend die idyllische kraamkamer met Jacoba als trotse kauwenmoeder.

Wat was het toch heerlijk om een kauw te zijn en vrij rond te kunnen vliegen. Jacoba voelde zich bevoorrecht met zo'n charmante kauw te zijn getrouwd. En hun nakomelingen, nou, die mochten er zijn.
Het was een gesnater van jewelste in hun gezinnetje.
Gerrit had alle tact en wijsheid nodig om deze jonge kauwtjes op te voeden tot rechtschapen kauwen die het in de kauwenmaatschappij ook zouden maken.
De eerste twee maanden gaf hij zijn zonen en dochters de nodige vlieglessen en al snel bleek dat ze goede leerlingen waren.
Jacoba en Gerrit konden gerust zijn.

De ouders van Jacoba kauterden met elkaar dat ze het best getroffen hadden met hun charmante schoonzoon. Wat was het toch een leuk stel, die twee, en, niet te vergeten al die leuke kindertjes, die, dank zij Jacoba's eitjes, ter wereld waren gekomen.