De Grote Dag voor Ad en Vera (27)

Na de huwelijkssluiting in het gemeentehuis
waren ze in een kleiner gezelschap doorgereisd naar restaurant
"Het Gemoedelijke Schaap" in Bodegraven, aan de rand van het dorp.
In de daarbij behorende tuin was er alle gelegenheid voor de fotograaf een mooie fotoreportage te maken. De beide bruidsjonkers glommen van trots voor hun rol.
Het kon niet beter hoe het mooie lenteweer mee werkte.
Met wederzijdse ouders, broers en zussen en hun gezinnen, en nog enkele zeer persoonlijke vrienden, hadden ze samen een soort high tea. Zelfs Vera lukte het te genieten van al dat lekkers.

Rond half drie gingen ze samen naar de kerkelijke ceremonie, bruid en bruidegom wat later. De dienst zou drie uur 's middags beginnen.
In de kerkzaal hadden zich zo'n honderdvijftig mensen verzameld.
Ontroerend was het dat ook Joke uit Amsterdam gekomen was. Nog altijd was er een plekje voor Vera in haar hart open gebleven. In vroeger jaren hadden ze samen óók mooie dingen meegemaakt.
Terwijl de organist de registers van het orgel open gooide, schreden precies om drie uur het bruidspaar de kerkzaal in, geflankeerd door hun ouders en de bruidsjonkers die de sleep van de bruidsjapon droegen.
Naast alle gebrokenheid uit vroeger jaren was het toch écht een ontroerende menselijke liefdesgeschiedenis waarvan ze hier met z'n allen getuige van waren.
Ad en Vera straalden. Het leek wel of ze licht gaven.

Domina de Kwaadsteniet begon haar prediking met het lezen van hoofdstuk twee uit het boek Hooglied. Vooral de verzen 4, 7 en 8 tot 16 filterde zij daaruit, De liefdesgeschiedenis van twee jonge mensen die van elkaar waren gaan houden, en, als het ware elkaar beurtelings toezingen en daarin hun verwachtingen ten opzichte van elkaar vertolken.
"En zijn banier over mij was de liefde".
Dit vrijmoedige liefdesverhaal krijgt een extra betekenis binnen de goddelijke dimensie. Hun beider liefde tot elkaar vindt zijn bekroning in wat de Here Jezus voor hun leven betekent.
De domina stond even stil bij vers zeven... "wekt de liefde niet op en prikkelt haar niet, voordat het haar behaagt".
Ze merkte op dat deze tekst tot drie maal toe in de verschillende hoofdstukken terug kwamen. Eigenlijk een centrale plaats in Gods gedachten hoe wij mensen de erotische liefde een plek mogen geven.
Zij was ontdaan van alle platvloersigheid omdat bruid en bruidegom gedurende dat laatste jaar elkaar volop de gelegenheid gaven om de ontluikende liefde een plaats te geven zonder elkaar daarbij te overrompelen.

"Mijn geliefde gaat tot mij spreken:
Sta toch op, mijn liefste,
mijn schone, en kom.
Want zie, de winter is voorbij,
de regen is over, verdwenen.
De bloemen vertonen zich op het veld,
de zangtijd is aangebroken...."

De winter met haar koude regens lagen achter hen. De tweede helft van maart. De lente over hun leven was doorgebroken. De narigheid uit vroeger jaren telde niet meer mee. En als nieuw testamentische gelovigen mogen we weten, dat het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, ons reinigt van alles zonde.

"Sta op, kom, mijn liefste,
mijn schone, kom!
Mijn duif in de rotskloof,
in de schuilhoek van de bergwand,
laat mij uw gedaante zien,
laat mij uw stem horen,
want zoet is uw stem
en uw gedaante is bekoorlijk".

Zo heeft de Here God het bedoeld. Twee jonge mensen die volop opgaan in de betovering van elkaars fysieke lichamelijkheid. En soms, of, misschien wel veelal, zou dat een weg zijn van vallen en opstaan. Maar ook hier is het steeds weer de kracht van de Blijde Boodschap die ons terug voert naar het Paradijs waar Adam en Eva in hun kwetsbare naaktheid van elkaar zijn gaan houden.

De domina eindigde haar toespraak met vers vijftien.
"Vangt ons de vossen,
de kleine vossen,
die de wijngaard verderven".
Hier bedoelt de tekst dat we voor de rest van ons leven alert moeten blijven voor al die menselijke factoren die de vreugde van jullie samen-zijn willen ondermijnen.
Blijf altijd samen in gesprek over wat je dwars zit, dingen die je soms niet van elkaar begrijpt. Wees op je hoede voor de invloed van wereldse verleidingen, zowel maatschappelijk als geestelijk.
Ook hier geldt de uitspraak van de koning-dichter "Een drievoudig snoer wordt niet spoedig verbroken".
Moge de Here God jullie een rijk gezegende toekomst geven.
Af en toe pinkte Vera een traan weg.

Daarop volgde de huwelijkssluiting. Ze gaven elkaar het ja-woord en schoven voorzichtig de ringen aan elkaars vingers en knielden bij het huwelijksbankje terwijl de domina een zegen over hun leven uitsprak.
En daarop zette de organist de registers van het orgel volop in met het gezamenlijk zingen van:
"Dat 's Heren zegen op u daal;
Zijn gunst uit Sion u bestraal....."