- 23 - Ad en Vera; marriage-course (1)

Tijdens het kerstdiner bij Vera's ouders thuis
had Vera even vluchtig in het kerkblad gelezen
dat er een serie van zes avonden georganiseerd
zou worden voor jonge stellen die in het
huwelijksbootje gingen.
Ook jonggetrouwden waren van harte welkom.
Het was min of meer wel een voorwaarde kerkelijk meelevend te zijn omdat het wel de bedoeling was de verscheidenheid van onderwerpen te belichten vanuit een bijbels georiënteerd kader.
De avonden zouden donderdag, de vijfde januari van start gaan in het wijkgebouw van een naburige PKN gemeente, ook te Bodegraven. Een serie van zes donderdagavonden. De daaraan verbonden kosten zouden vijftig euro per stel bedragen. De groep zou hoogstens dertig personen kunnen bevatten.
De avonden zouden steeds om acht uur van start gaan; de eerste drie kwartier een inleiding, een kwartier pauze met koffie terwijl het laatste uur besteed werd aan de verwerking in kleine groepen. De eerste keer zou de avond hoogstens een kwartier uit kunnen lopen.: " Met één woordvoerder per stel krijgt een ieder de gelegenheid iets van zichzelf te vertellen en zijn of haar motivatie om aan deze cursus deel te nemen. Met jullie toestemming wordt er een adressenlijst opgesteld die bij de tweede ontmoetingsavond aan iedereen wordt meegegeven. Van elke deelnemer wordt verwacht dat hij of zij in hoge mate van vertrouwelijkheid om zal gaan wat onderling uitgewisseld wordt. Daar wordt een half uur voor uitgetrokken en in de eerste inleiding vertellen we iets over onszelf en houden tien minuten over voor het eerste gespreksonderwerp. De deelnemers/sters krijgen per stel een map mee over de te behandelen onderwerpen."
Een counselors echtpaar had de leiding. De lijst van de te behandelen onderwerpen zag er aantrekkelijk uit.

"Hè Ad, kom es joh.
Moet je zien, wat ik nu lees....."
Ad boog zich over Vera's schouders en las mee de annonce in het kerkblad. Het zouden zes donderdagavonden worden. Oei, en ze hadden het de laatste tijd al zo poepiedruk. Goede raad is duur.
"Pa, ma, kom es kijken wat we in het kerkblad lezen".
Vera had zo haar eigen maniertjes hoe ze haar ouders om haar vinger moest winden.
Het zou alleen maar mogelijk zijn wanneer ze betrouwbare oppas voor de twee jongens zouden krijgen. En Vera's moeder had kort geleden ook al een avond opgepast. En nu...... zes avonden....?

"Ma..... wat denkt u?"
Vader Ben: "Tsja Nel, wat denk je er van?"

Ad voelde zich wel enigszins overrompeld door de snelle interactie van Vera, hoewel hij dat wel een beetje van haar gewend was.
In principe zou het moeten kunnen en het zou toch ook een mooie verrijking zijn omtrent hun geestelijke bagage die hen aangereikt zou worden over de belangrijkste stap van hun leven. Hij wist zo gauw geen redenen om het niet te willen. En weer voelde hij diep in zijn hart, dat pittige van haar in haar karakter, dat hem zo onweerstaanbaar tot haar aantrok. Ad ging overstag.

Ben: "Wanneer jullie echt graag willen, dan denk ik dat we, wat het oppassen voor jullie kids betreft, daar wel een mouw voor kunnen aanpassen."
"Wat denk jij, Nel?"
"Het zal moeten lukken, Ben. En misschien plukken wij er ook nog wel een graantje van mee wat Vera en Adriaan daarvan opsteken. Onze relatie kan ook best een opfrisbeurt gebruiken."
Ben keek een beetje ongemakkelijk terwijl Vera grinnikte. Ad gaf Vera een duw dat ze zich een beetje in moest houden.