Hoe nu allemaal verder ?? - 13 -

Na de eerste brief die Vera van Adriaan had ontvangen, waren er inmiddels al acht maanden verstreken. Tijdens het tweede weekend van Adriaan aan Vera, merkte Vera op: "Lieve Adriaan, vind je het goed dat ik je Ad noem?
Ik vind het anders zo'n mond vol. Okay..... lieve Ad, zeg maar " ja".. Vanaf dat moment werd het Ad. Ook de beide jongens vonden dat prachtig.

Ad was al drie weekenden bij z'n vriendin op bezoek geweest. Een ander weekend was zij bij Ad op bezoek terwijl zij logeerde in het huis van Ad's ouders. De wederzijdse kennismaking verliep boven verwachting. Ad's moeder was zo blij voor haar zoon dat hij zo'n lieve vrouw leerde kennen en zij was er dankbaar voor dat ze er een schoondochter bij kreeg. Vera was een bekroning op haar gebeden. Ze had zich vaak genoeg zorgen gemaakt over hem of er ooit een moment zou komen dat hij iemand zou leren kennen die bij hem paste. En haar gebed was boven verwachting verhoord.

Nu het inkomen van Hans was komen te vervallen moest Vera de tering naar de nering zetten. Ze kreeg een gering bedrag voor alimentatie. Het lukte allemaal wel maar ze kon zich geen buitensporige uitgaven veroorloven. Vera bewoonde een ruime vrijstaande woning van zo'n honderdenvijftig vierkante meter vloeroppervlak. Dat was vijftig vierkante meter meer als de tussenwoning in Oudewater, waar Ad woonde.
In hun gesprekken was de conclusie helder. In de nabije toekomst zou Ad naar Bodegraven verhuizen. Dat was in alle opzichten ook het prettigst voor beide jongens. Ze hadden het laatste jaar al zoveel veranderingen meegemaakt. Het ging nu redelijk goed met hen op school.

In plaats van het allereerste ouderwetse briefverkeer, mailden Ad en Vera elkaar veelvuldig. Vooral om 's avonds, wanneer de jongens al naar bed waren, met z'n tweeën te skypen, was een heerlijke bezigheid. Ze hadden het onderling zo gepland dat ze in het vroege voorjaar van het komende jaar met elkaar wilden trouwen. Vera, die goed met naald en draad overweg kon, wilde zelf haar bruidsjapon in elkaar zetten. Ze had al wat modellen thuis gehaald. Dat alles moest in het diepste geheim gebeuren.
Hoe ze er op de dag van hun bruiloft uit zou zien, dat ging Ad niet aan.
Vera en haar moeder bekokstoofden onderling heel wat. Vera had zoveel steun aan haar lieve moeder. Wat was ze dankbaar dat ze haar ouders nog had.

Op het gebied van geloofszaken accepteerde Vera de leiding van Ad. Ze was er over verwonderd dat iemand zo veel van de bijbel af wist. Toch kon ze dikwijls kritische vragen stellen die Ad aan het denken zette. Ze begreep inmiddels wel dat toewijding aan de Here God een veel voornamer begrip was in het geloof dan een hoofd vol kennis. Het was ook diep tot haar doorgedrongen dat heel veel draaide om het begrip "genade". Het was vooral door de Geest van God dat zij een allesoverheersend verlangen kreeg om met hun beiden Hem te dienen.

In de evangelische Gemeente waar Ad al meer dan tien jaren kerkt, is hij een gewaardeerd gemeentelid op wie ze altijd kunnen rekenen. Ad kreeg echter een groeiende overtuiging dat hij bij hun toekomstig huwelijk zou switchen om samen mer Vera en de jongens naar hun kerk te gaan.
De liturgie in de diensten van deze kerk hadden een wat formeler karakter dan dat Ad gewend was. Boven alles begreep hij dat God hun hart aanzag. Zo werden er in hun mails heel wat knopen doorgehakt en samen ervoeren ze vrede over de besluiten die langzamerhand in hun harten groeiden.