Een hommage aan Geert Boogaard

Misschien vijftien of twintig jaar geleden las ik een simpel gedichtje van de dichter/predikant Geert Boogaard:

Vaderschap

Hij was een vader
en hij was het niet.
Denkend aan vroeger
had hij vaak verdriet.
Het had hem menigmaal
aan tijd ontbroken;
nu hij de tijd had,
was het kwaad geschied.

Naar ik me meen te herinneren las ik het vers in het antiquariaat van een grote christelijke boekhandel te Driebergen. Het gedichtje maakte diepe indruk op me. Maar ik verzuimde het gedichtenbundeltje te kopen. De jaren die er op volgden schafte ik me zo nu en dan een bundel van deze dichter aan maar tevergeefs zocht ik naar dit vers terwijl ik niet meer wist in welke bundel dit stond gedrukt.

Min of meer heb ik m'n hele leven geworsteld met het begrip "vaderschap". M'n eigen vader was een gedreven zakenman, uitgever en journalist, bij duizenden bekend in de regio Noord Oost Overijssel. Hoewel ik vijfenzestig jaar geleden me dat onvoldoende van me zelf bewust was, vond ik eigenlijk dat ik veel meer aandacht van m'n pa verdiende dan die ik kreeg. Het absurde in m'n eigen leven is, dat ik de eerste twintig jaren van m'n getrouwde leven onevenredig veel tijd spendeerde om maatschappelijk wat te bereiken. Achteraf realiseerde ik me dat ik onze oudste drie kinderen niet die aandacht had gegeven zoals had gemoeten. In de latere jaren heb ik oprecht geprobeerd dat verzuim goed te maken. Het schijnt een bekende valkuil te zijn dat een mens geneigd is in dezelfde fouten te vervallen ten opzichte van zaken die we in onze jonge jaren bij onze ouders gemist hebben.

Op de achterkant van een verzamelbundel van Boogaard's gedichten lees ik: "Geert Boogaard (1908-1990) werd in 1967 predikant te Enkhuizen. Voor die tijd had hij op een bank gewerkt. Vanaf 1964 kreeg hij bekendheid door achttien dichtbundels, waarin hij in een heel eigen, nuchtere taal de belofte "Gij zult leven" verwoordt."
In de loop der jaren had ik me via antiquariaten meerdere van z'n bundels toegeëigend. Ik was echt gefascineerd vanwege z'n compacte en rake dichtstijl, hoe hij met enkele woorden tere zaken van het christelijke leven kon raken. De laatste weken heb ik ook de site "boekhandeltjes.nl" ontdekt en ben er in geslaagd 'm'n verzameling gedichtenbundeltjes van G.B. uit te breiden naar dertien exemplaren. De laatste paar weken heb ik wel tweehonderdenvijftig van z'n mooiste verzen overgeschreven in een dik gebonden blanco cahier.

Hier enkele voorbeelden:

Een dichter bedelt
om een eerste zin,
die langzaam verder
gaat naar haar vol-
einding. Misschien
voor een die leest
een nieuw begin.

Dichten is
bezig zijn
in nog te
schrijven
woorden
die zijn bestemd
om te worden
gelezen,
om dicht bij
het hart te wezen
van wie voor
dit bestaan
is ingeschreven
en er niet aan went.

Wie dichter is,
weet van geduld
en wacht.
Hij leeft van gunst
en hunkert,
dag en nacht.
Totdat hij hoort
en opstaat
om te schrijven,
verwonderd over
wat er wordt
volbracht.

Misschien
is er wel
iemand
die wacht
op een woord
van mij
die niet
van mij is.
Ik ga.

Mijn schuld
aan God
is met een
knipoog van
verzoening
teruggebracht
tot nul;
ik ben nu
dood-
onschuldig.
Een beter
leven
weet ik niet

Dit is mijn lichaam,
zegt Hij,
dit mijn bloed.
Gemeten naar
die maatstaf
zijt gij goed.

Nog vijf bundeltjes en dan is m'n verzameling compleet. Ik verwonder me over mezelf hoe de kracht van woorden telkenmale m'n ziel tot ontroering kunnen brengen.
Misschien geeft God m'n vrouw en mij nog tien goede jaren en ik realiseer me dat ik, voor zover me dat gegund is, de tijd wil uitkopen om ook zelf goede woorden aan het papier toe te vertrouwen; goede dingen wil denken over mensen die m'n levenspad kruisen. Dat m'n communicatie met mensen door Hem gezien en gehoord mag worden. Als nooit tevoren realiseer ik me de scheppende kracht van woorden.