De fascinatie voor (bedrukt) papier

Al heel vroeg in m'n leven raakte ik vertrouwd met papier. M'n vader was eigenaar van een kantoorboekhandel en een grafisch bedrijf. De overloop van woonhuis naar de drukkerij liep via de winkel. Zo rond 1950, toen ik de leeskunst machtig werd, "leende" ik af en toe boeken uit onze winkel van W.G.v.d.Hulst, nostalgische kindervertellingen uit vroeger jaren. Onze gereformeerde kerk had een eigen bibliotheek voor de jeugd.

Omstreeks het begin van de zestiger jaren uit de vorige eeuw emigreerde één van m'n ooms naar Canada. Z'n bibliotheek bleef achter bij m'n ouders in één van de bergruimten boven in ons huis. Vele uren besteedde ik er tijd aan om al die schatten van boeken zorgvuldig te bekijken. Vanaf m'n kleuterjaren was ik reeds gefascineerd van die onzichtbare wereld die met God te maken had. Bij het uitsorteren van de nalatenschap van m'n ooms bibliotheek legde ik alle boeken op een stapel waar "God" op de een of andere manier ten tonele werd gebracht.
Twee lijvige boekwerken over de geschiedenissen van de martelaren, verlucht met gravures van martelaren die op brandstapels omgebracht werden, vervulden me met diep ontzag, huivering en afschuw. Ik wilde alles weten van die onzichtbare wereld waar God z'n woning heeft en over mensen die alles trotseerden om voor Hem te leven.

In het grafisch bedrijf van m'n vader hadden we kasten vol met alle mogelijke soorten papier in vele variaties van kleuren. Heel veel afvalpapier kwamen na de verwerking van drukorders in een grote afvalcontainer. Als jochie klom ik af en toe in die papierruimte om te pakken wat van m'n gading was.

Ook de krantenpers van m'n vader was een belevenis. Met een trappetje beklom je een immens grote ijzeren pers waarop de krant werd gedrukt. Naast journalist was m'n vader ook uitgever van een krantenbedrijf. Dat begon in het klein en op z'n hoogtepunt hadden we om en nabij zo'n zeven duizend betalende abonnees. Op vrijdag werd letterlijk de hele buurt - ik woonde in een dorp - bij elkaar getrommeld om te helpen bij het nodige vouwwerk van de krant die op tijd bij de verschillende postkantoren afgeleverd moest worden. Als jochie werd je geacht mee te helpen en m'n vader verzilverde onze inspanning met drie centen voor elke honderd gevouwen kranten.

De mooiste jaren van m'n actieve leven kon ik afsluiten met het werken in zes christelijke boekhandels over een periode van dertig jaren. M'n geest bleef onverzadigbaar bij al die vele duizenden boeken die door m'n handen gingen. Met heimwee denk ik terug aan veel hoogtepunten uit m'n carrière en ik zie met verlangen uit naar die dag, waarover de bijbel verteld: "en er werden boeken open gedaan" (Openb.20:12). Ik ben God innig dankbaar, dat m'n inschrijving vermeld staat, zoals dat verwoord wordt in het dertiende vers: "Ook het boek van het leven werd geopend".
We leven in het hiernumaals en gelukzalig ben jij wanneer jouw naam staat opgetekend in het boek van het leven.