Ode aan Overschie

O, de waterman over de Schie!

Geboren aan de Schie, ben ik de waterman. Het water blonk die dag dat mijn ouders klonken op hun tweede zoon.

Ingeklemd door het water ligt de wijk, die haar naam eraan dankt. Gebonden aan het water, dat door mijn leven meandert. Altijd even schitterend, altijd even mooi. Het water aan het Voorom, ook bekend als de Rotterdamse Schie.

Daar zit ik als kleine jongen van 7 jaar vissend op de mooiste stekelbaarsjes. Al die kleuren betoveren mij. Mijn hengel; een simpele stok met draad, een lucifer doet dienst als dobber en onderaan knoop ik een wormpje vast als aas.

Hier ben ik al wat ouder en ga ik al naar de basisschool. De stok heb ik ingeruild voor een heuse hengel. Ik steek over naar het Schouwgat om daar in de Delftse Schie te gaan vissen. Ineens heb ik een grote vis aan m'n haak maar durf hem er niet af te halen. Dus loop ik met vis en al naar huis, om mijn vader om hulp te vragen.

De winters zijn soms streng en de Rotterdamse Schie ter hoogte van het begin van de Zestienhovensekade staat er om bekend dat het een van de eerste plekken is waar geschaatst kan worden. Zodra het maar even kan binden we de ijzers onder om heerlijk te schaatsen over-de-Schie. Pa timmert een kraam, ma kookt warme choco en wij verkopen deze met koek voor 50 cent.

Ik ontdek dat Overschie heel veel visrijke singels heeft en sta voor dag en dauw op om op karpers te vissen. De hengel wordt een werphengel en ik ga de singels langs. Ik begin bij de Prins Mauritssingel, via de Koningssingel naar de Hoornsingel, verder naar de Burgemeester Koningssingel en tenslotte de van Noortwijcksingel.

Mijn broer en zussen gaan het huis uit en vertrekken uit Overschie en zelfs mijn ouders die er een zaak hebben keren Overschie de rug toe. Alleen ik blijf en woon met veel plezier aan het water waar ik geboren ben in één van de huizen die ik in mijn jeugd gebouwd heb zien worden.

En nu op 51 jarige leeftijd loop ik met m'n verloofde langs dezelfde watertjes waar ik als kind zoveel plezier beleefde. Alleen nu is het een wandeling door Overschie, of een fietstocht met vertrekpunt Overschie. Dan rij ik het liefst als het even kan langs de Schie. En vertel ik haar over mijn herinneringen aan mijn jeugd.

Het zal ongetwijfeld psychologisch verklaarbaar zijn, maar Overschie heeft op mij al heel lang een onzichtbare aantrekkingskracht. Een gegeven waar je niet bij stil staat als je al zo lang inwoner bent. Maar als ik aan Overschie denk dan sta ik stil bij het water dat haar omringt.
Het water dat symbool staat voor stroming, voor het leven dat elke dag weer voorbij trekt langs een wijk waar ik als waterman ben opgegroeid.

Overschie, ik leef in u
Overschie, ik leef met u
Overschie, ik leef door u
Overschie, ik leef, dank u