Overgave

We hebben samen wat gepraat
zielen aaneen gekluisterd.
De waarheid kwam ons zeer tena
Soms leek de horizon verduisterd.

Nu zit ik na te peinzen in m'n bed;
herdenk m'n jeugd van vroeger jaren.
En het leek net
of 't duister op ging klaren.

Ik hoef de dag van morgen niet te weten.
Wat schuil gaat, voor dat, wat nog verborgen ligt.
Zijn goedheid en genâ zijn immers niet te meten.
Hem minnend in het wordend aangezicht.

Ik vrees noch tijd noch eeuwigheid;
een mensenkind én kind van God.
Mijn komst, zorgvuldig voorbereid,
verankerd in Gods heug'lijk lot.

Een spel met woorden is het, anders niet.
En als een kind leg ik de woorden voor me neer.
Eén is er die mijn spelen ziet.
Hij, die mij lief heeft is de Heer.