Vakantiedaggie

rust
even liggen even sluimeren met gesloten ogen
met gevouwen handen
zo begon gister ons/mijn vakantie daggie
en slapen deed ik en rusten even goed
en dacht even aan Paulus
zijn woorden, waar dit blog mee begon
daarna opstaan
twee grote zussen halen de jongste twee op
samen naar een film
en ik ben even alleen thuis
de was werd was
even gelezen hier
de jongste terug
ander vertier
nog even zwemmen op de camping en bezoek aan oudste broer
kijken hoe het met hem gaat
twee van zijn zes zussen, mijn dochters dus,
hebben daar voor hem de hele tuin weer ruim gemaakt.
Het doet mij goed hen daar te zien, zo samen, zorgzaam
samen dragen.
het is zo vreemd en toch zo aangenaam
te proeven dat in deze tijd van veel
het samen zo te voelen
een ieder draagt een steentje bij.
Vakantie is zo anders, en toch zo samen.
En ondertussen staat de deur ook weer voor anderen open.
Komt er een vriendin van wie de moeder (ouder alleen) vannacht werkt, hier eventjes logeren.
Het leven in mijn groot gezin is echt een rijke zegen.
Zijn kinderen blijven voor mij steeds weer opnieuw de kronen in mijn leven.
God heeft ze ons gegeven, Hij houd ze vast terwijl ik ze dragen mag door Zijn kracht.
Blijf bij ons Vader
Amen