Verblijdenis

Palmzondag 29 maart jl. is een bijzondere dag.
Ik ben 51 jaren jong en doe alsnog belijdenis.
Binnen onze gemeente is het gebruikelijk om rond de volwassenheid 18 tot 21 jaar belijdenis te doen maar in de tijd dat ik die leeftijd had, wilde ik niets met de kerk en het geloof te maken hebben.

Zoals ik wel hier al in één van m'n eerdere blogs schreef, ging ik tussen mijn 14-de en 39-ste levensjaar niet naar de kerk.
Het is een wonder dat ik terug gekomen ben in de kerk en mij tot God keerde.
En het is een nog groter wonder dat er iets gebeurde in mij dat tot gevolg heeft gehad dat ik nu al langere tijd (1 1/2 jaar) mij heb verdiept in het geloof en mijn leven doorvlochten is met geloofszaken, of dat nu is door het delen van deze zaken met mijn vriendin en het bidden, een bijbelkring, of pastoraal werk.
Het zijn allemaal bewijzen voor mij dat God en ik samen op weg zijn.

Is het dan niet prachtig om met mijn (gelovige)vriendin, mijn familie, vrienden, kennissen en een kerkelijke gemeente 'ja' te mogen zeggen tegen de belijdenisvragen betreffende God, Jezus Christus en de Heilige Geest.

Ik heb erg van de dag genoten, zo met m'n naasten.
Mocht ook namens de andere vrouw die samen met mij belijdenis deed nog voorlezen waarom wij belijdenis deden, een persoonlijk woord.
De kern van dit korte betoog was, dat het niet toevallig is dat ik Gods liefde nu met mijn lieve vriendin mag delen.
Voor mij DE meerwaarde van Gods liefde op dit moment, waar ik als verstokte vrijgezel lang niemand toeliet proef ik Gods liefde in de vele facetten van de liefdesrelatie die ik nu heb.
En deze meerwaarde heeft een zeer positieve uitwerking op de rest van mijn leven.

Wat ook heel bijzonder was, waren de woorden die de handoplegging van de dominee begeleidden: "Ontvang de Heilige Geest en daarmee de vrucht van de Geest: liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing" (Galaten 5:22).
Het was deze tekst, die ik aangegeven had aan de dominee.
Ik vertelde hem dat zij belangrijk voor mij waren, tijdens de bijeenkomsten voorafgaand aan de belijdenis.
Heel mooi dat deze woorden tijdens de handoplegging gezegd werden door de dominee.

Nu mag ik mij lidmaat noemen, een titel die ik met mijn nieuw verworven inzichten graag meedraag en koester. En hoop te groeien op de weg die Jezus voor mij geplaveid heeft.