Een wit steentje

Op m'n nachtkastje, aan de rechterkant van m'n bed, ligt een witte ovaalvormige kiezelsteen. Naast een heleboel mooie andere stenen nam ik die mee tijdens een zomervakantie aan de stranden van Italië. Wanneer ik dat wil, kan ik die steen oppakken, die steen voelen, en er naar kijken.

Dan denk ik aan de woorden van Jezus, bestemd voor de gelovigen in de stad Smyrna: "Wie overwint...... zal ik een wit steentje geven waarop een nieuwe naam staat die niemand kent, behalve degene, die het ontvangt".
De meeste dagen valt me het steentje niet op, terwijl lk het wél zie liggen.
Een enkele keer pak ik het steentje en realiseer ik me de reikwijdte van Jezus' woorden.

Moet je je voorstellen. Op een gegeven moment in de nabije toekomst
(en voor jou hoop ik dat dat moment nog lang zal duren) krijg je van je Schepper een wit steentje met daarop de naam die het meest eigenlijke van jouw identiteit onthuld.
Jacob (hielenlichter) kreeg na z'n pniël worsteling van God de naam: Israël.
Abram kreeg van God de naam Abraham (vader van vele volken).
Wanneer Jacob op z'n sterfbed afscheid neemt van z'n zonen, krijgen ze een belofte, of een zegen, die passend is bij hun identiteit.

Wanneer jouw leven in Jezus verankerd is, zal op een bepaald moment in de toekomst jouw meest wezenlijke identiteit onthuld worden, terwijl je blikt in het stralende gelaat van jouw heiland en verlosser. Ik gebruik met opzet wat ouderwets aandoende woorden omdat ik vanuit m'n jeugd met dat woord idioom groot ben geworden. De belofte van die nieuwe naam zal tegelijk de meest basale rust inhouden die God voor je bedoeld heeft. In beginsel heb je die rust nu reeds ontvangen.

Echter, door de gebrokenheid van het menselijk leven, ervaren we dat slechts nog zo ten dele. Je kunt er eindeloos naar gissen om wat voor redenen je levensloop een bepaalde wending heeft verkregen. Eens vallen de stukjes van de puzzel naadloos in elkaar. En nogmaals, op dat crescendo hoeven we niet te wachten. Wanneer ik m'n hart open, stroomt er zo veel moois van het goddelijk leven naar binnen. En kijk je om je heen, dan zie je dat de natuur de schoonheid van Gods schepping onthult.
Het is een kostbare gedachte. Nu nog in beginsel, maar "straks" in volkomenheid, zal ik weten met wat voor bedoeling ik naar deze planeet toegestuurd ben. Ik hoef alleen maar naar dat steentje te kijken waarin die nieuwe naam gegraveerd staat.