"GIJ ZULT GELUKKIG ZIJN"

Het gebeurde zo rond de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Ik zat op m'n zolderkamer, ergens in een huis op de Heemsteedse Dreef te Heemstede, overdacht m'n leven en bracht m'n verlangens bij God.
Ik was een jaar of vijfentwintg. Een jaar daarvoor had ik m'n verloving verbroken. Ook m'n eerste geliefde had haar hakken in het zand gezet. Indringend vroeg ik God om raad.
Op de grote inrichting in Heemstede waar ik werkte voelde ik me een eenling. Ik had de intentie oprecht God te zoeken en ik was dikwijls verbijsterd over de vele fouten die ik maakte. Een stemmetje in m'n hart hoorde ik zeggen: "Pak een papier en Ik zal je een antwoord geven".

Waarachtig geluk

Waarachtig geluk is daar alleen te ervaren,
waar wij de gebrokenheid in alle facetten van ons bestaan
niet willen verdoezelen, doch haar daarin durven op te nemen.
Zij richt zich op het Goddelijk patroon dat ons "volkomenheid" voorhoudt
binnen het raam van een voortdurend blijven afleggen
van alles wat onrein, onedel of onzuiver is.
Alleen dáár wordt de vrucht van de Geest zichtbaar
en wordt door de kracht van de heilige Geest in ons
het kwade door het goede overwonnen.
In deze gezindheid zal het bijbelse overwinningsleven
meer en meer tot onze normale, dagelijkse ervaring gaan behoren.
Oprechtheid van het hart
en de waarachtige gezindheid, om, ondanks welke tegenstand dan ook,
de wil van God te doen, brengen een triomferend leven.
Dit zijn de enige voorwaarden om tot een wérkelijk levensgeluk te komen
en het te bewaren.
Dit bewaren wordt daar beleefd, waar de gelovige er zich van bewust is,
dat alleen God het is, die in hem het goede bewerkt.
De gelovige zal dan ook vanuit deze gerichtheid blijven in een houding
van nederigheid en van bereidwilligheid om zich voortdurend te blijven
voegen naar de zachte stem van de heilige Geest, die spreekt tot ons hart.
Daar, maar dan ook daar alleen, zal die levensvreugde worden gevonden, zoals God deze oorspronkelijk heeft bedoeld."

Toen ik de laatste zin opgeschreven had, dacht ik:
"God, is dit het nou?"
Ik had gehoopt op een antwoord hoe het verder moest met die verloren liefdes. Evengoed ontving ik vele maanden later van m'n eerste geliefde een brief, dat ze me weer graag wilde ontmoeten. Een half jaar later waren we getrouwd.

Nu, zo'n 47 jaar later, rijpt het besef, dat het God om de allereerste plaats gaat om Zijn eer en om de realisering van zijn Koninkrijk. En onze persoonlijke behoeften laten Hem ook niet onverschillig.
Van alle schrijfsels die ik zo in m'n leven genoteerd heb is er geen een als bovenstaande, die ik zo vaak gelezen, herlezen en overdacht heb.

Een paar weken geleden las ik in het Nederlands Dagblad een recensie over het boek van Romhild Ruitenberg: "Gij zult gelukkig zijn". Met de ondertitel: Een rusteloze jacht of een leven van overgave?
Ik ben nu op twee derde van dit geschriftje van 96 bladzijden en ik ervaar een groot gevoel van dankbaarheid hoe hij in dat boek een verwoording geeft van het woord dat God een kleine vijftig jaar geleden reeds in m'n hart legde.