Hand- en voetmassage

Eergisteren avond bezocht ik een minicursus over hand- en voetmassage. Deze cursus werd ons aangeboden door een patiëntenvereniging voor medewerkers die betrokken zijn in de hospicezorg.
Op elke mogelijke wijze willen we beschikbaar zijn om terminale cliënten onze zorg aan te bieden.
Gedurende twee uren hebben we met een groep van zestien vrijwilligers onder leiding van een ervaren masseur heel wat geoefend.
Onwillekeurig moest ik denken aan die vrouw uit het evangelie die vlak voor Jezus' dood dat flesje met kostbare nardusolie uitgoot over z'n voeten. Ook in onze oefengroep gebruikten we allerhande welriekende oliën. Ik heb m'n vrouw beloofd om op regelmatige basis samen thuis te oefenen, zodat de opgedane ervaring niet verloren zal gaan.

Over een periode van drie jaren was ik actief betrokken in de hospicezorg en, hoe vreemd het ook klinkt, met de dood zeer vertrouwd geworden. Ik ben nu nog op afroep beschikbaar indien iemand anders onverhoopt verhinderd is.

De laatste maanden ben ik actief als mantelzorger bij een mijnheer in onze buurt die een slechte levensprognose heeft. Tegelijk is het voor mij een ernstige gebedszaak in de hoop dat God hem nog extra tijd wil toevoegen.
Een jaar of vier geleden maakte ik deel uit van een cursus "Dienstbaar in de kracht van de heilige Geest". Tijdens een workshop in "doordrenkend gebed" onderging ik een hemels visioen die een onuitwisbare indruk op m'n leven maakte.

Aan het eind van die ontmoeting met onze Heer, zag ik heel duidelijk een zandloper. En ik wist wat daarmee bedoeld werd. Met alles wat in me was drukte ik dat beeld weg. Daar wilde ik niet mee geconfronteerd worden. Maar opnieuw kwam het beeld heel intens terug op m'n (geestelijk) netvlies en ik ving de liefdevolle woorden van onze Heer op: "Wanneer het zover is, dan zal je weten, dat Ik bij je ben".