De Zoektocht: Lieve Hond

De Zoektocht deel 7: Lieve Hond

Het donkere bos voelt bang. Ik haast me over het pad naar open terrein.
De ontmoeting met Zwadder Zwarteneel maakt me bang. Ik denk aan vroeger. Aan vragen met voorgedrukte antwoorden. Aan vragen die niet gesteld mochten worden, maar er wel waren. Ik denk aan het leven van vroeger. Keurig, duidelijk en degelijk. Elke dag hetzelfde, iedereen op dezelfde manier.

De rugzak hangt zwaar op mijn rug. Ik loop, zet mijn benen voor elkaar, de stok naast mij.
Ik voel me alleen.
Ik voel me eenzaam.

In de verte hoor ik blaffen.
Het klinkt als blaffen van Hond. Ik glimlach als ik aan Hond denk. Het is een lieve Hond. Als Hond nu eens bij mij was, dan zou ik niet meer alleen zijn. Dan zou ik niet meer eenzaam zijn. Het blaffen komt dichterbij. Ik ga nog meer glimlachen. Het blaffen klinkt zo honds.
Opeens springt een bruine hond om de hoek van het pad. Ze rent in volle vaart op me af.
Het is Hond! Mijn Hond! Mijn lieve Hond!
Ik lach van geluk. Daar is Hond! Ze springt tegen me op en likt mijn gezicht.
Ik sla mijn armen om Hond en knuffel haar.
Ik ben zo blij! Hond is bij me. Ik ben veilig! Hond springt en zwaait met haar staart. Ze doet dol enthousiast. Ik val bijna. We moeten erg lachen. 'Heey, voorzichtig,' roep ik. We knuffelen en stoeien.

'Wat kom je hier doen?' vraagt Hond.
Ik vertel je alles, zeg ik. Loop je mee?'
Dan vertel ik Hond over het boekje 'Vragen en Antwoorden rond Het Mysterie'. Over de zoektocht. De IJsvogel, Willem Bever. Over Spin en Woelmuis.
'En toen ontmoette ik Zwadder Zwarteneel, zeg ik, 'ken je hem?'
Hond knikt. Ze trekt een frons. 'Dat is een verkeerde man,' zegt ze. Die heeft een zwarte invloed. Daar moet je voor oppassen. Heb je een zwart Boekje gekregen?'
'Ja' zeg ik, 'Maar ik wilde het boekje niet en toen werd hij heel boos.'
'Dat boekje is zwart en trekt je de krocht in,' zegt Hond.

We zijn bij het bos van Hond, de boom van Hond, de slaapplek van Hond.
We gaan liggen op het mos.
'Blijf je vannacht bij me slapen?'
Hond ligt aan mijn voeten. Haar hoofd legt ze tegen mijn benen. We praten zachtjes tegen elkaar. Hond kwispelt en likt mijn handen. Als we praten kijkt ze omhoog.
Het is een lieve Hond. Trouwe ogen. Groeven in het gezicht. Ik hou van Hond.
Haar hoofd aai ik. Mijn hand laat ik liggen op Hond, haar mooie bruine haren.
Toen ik me alleen voelde kwam Hond. Ze troostte me.
We kruipen dichter tegen elkaar aan. Mijn hoofd leg ik op Hond. Ze is zacht. Ik krijg een lik in mijn gezicht. 'Lieve Hond,' zeg ik.
Hond krult zich tegen me aan. Ik voel me veilig en val in slaap. Hond legt haar hoofd op mijn hoofd. Zo liggen we samen. Zo slapen we samen.

De volgende keer: Slang en Het Kwaad