Wakker worden tussen de woestijnvaders...

Voor mijn doen had ik redelijk goed geslapen.
Gisterenavond was ik al om half tien naar bed gegaan.
Ik was moe en de dag wilde niet vlotten.
Na een derde keer bellen kreeg ik contact met m'n oudste zoon. Of hij op zondag m'n vergeten boek over de geschiedenis van de pausen wilde meenemen.
In de achterliggende week, nadat ik dat boek bij hem thuis had laten liggen, vond ik geen ander boek dat me kon boeien. Ook het boek van Geert Mak "De eeuw van mijn vader" niet. Ten midden van de grandeur van z'n schrijverschap beklemden me al die geschiedkundige feiten wat wij Nederlanders allemaal in Indië hadden uitgevreten. Eigenlijk was die beklemming er ook met het lezen van die dikke pil over de geschiedenis van de pausen. Gek dat iemand zich zo door boeken in de uren laat leggen.

Gewapend met "De strijdende Kerk" van P.A. de Rover ging ik gisteren avond naar bed. Ik was terecht gekomen in de boeiende geschiedenissen over de woestijnvaders in de tweede en derde eeuw na Christus.
Na een half uur lezen deed ik rond tienen m'n nachtlampje uit.

Zondagmorgen om half vijf werd ik wakker. Voor m'n doen had ik geweldig geslapen. Maar half vijf is te vroeg om uit bed te stappen. Dus ik vervolgde met het lezen van de geschiedenissen over de woestijnvaders en was diep onder de indruk vanwege hun ascetische verrichtingen. Tot...... ik ging knikkebollen en zo rond vijf uur weer de slaap te pakken kreeg.

Ik ontwaakte in de trein. Met m'n stomme kop was ik in de verkeerde trein gestapt. Tot overmaat van ramp was ik ook m'n belangrijkste studiemap kwijt geraakt en.... ik had ook mijn portemonnee vergeten. M'n vader zag me al aankomen wanneer ik hem zou bellen om me van het station van Verweggistan te halen.
Gelukkig bevond Annelies, de vriendin van m'n vrouw, zich ook in de trein en ze wilde me best een tientje lenen zodat ik een kaartje kon kopen om weer thuis te komen.

Heel geleidelijk aan drong het tot me door dat ik nog steeds in m'n bed lag terwijl het vervolgens al na achten was geworden. Er viel een pak van m'n hart toen ik me steeds meer ging realiseren dat het "maar" een droom was en ten midden van al die heroïsche woestijnvaders uit de vroege kerkgeschiedenis drong het besef door: DE ECHTE WAARHEID ligt in die ene persoon, die je lief hebt. Over die gedachte bleef ik enkele minuten mediteren. De werkelijkheid ligt in het kennen van die ENE persoon, wiens naam is Jezus. Hem te kennen is genoeg voor een heel leven.

Al m'n kennis over de geschiedenis van de pausen en die van de woestijnvaders vallen daarbij in het niet.
En....... ik hoef me aan niemand meer te bewijzen.
Het is tijd om op te staan en naar de kerk te gaan.